17

(7.7)

gdzie:

0 - kąt obrotu cięciwy odkształconej osi pręta poprzecznego, y_ify_k - przemieszczenie pionowe punktów i, k, b_ik - długość pręta ik.

W przypadku rozważanej konstrukcji kratowego dźwigara skrzynkowego każdy pręt wykratowania poprzecznego i ukośnego obciążony jest niewiadomym, nadliczbowym momentem oddziaływania x_t (rys. 7.9), wynikającym z niejednakowego przemieszczenia obu krat nośnych.

Rys. 7.9

W oparciu o metodę przemieszczeń dla przypadku rozważanej konstrukcji ogólny wzór na wielkość momentu oddziaływania ją* przyjmie postać

(7.8)

gdzie:

x_ik - moment oddziaływania, jaki powstanie w punkcie i pręta ik przy założeniu całkowitego utwierdzenia w węźle i (węzeł k jest przegubowy),

J_R - moment bezwładności przekroju poprzecznego pręta względem osi obojętnej.

Krata główna jest rozpatrywana jako belka swobodnie podparta, o sztywności zastępczej EJ_X. Przemieszczenie punktów ] i 2 (rys. 7.10) można określić na podstawie wzorów:

y-lP - TT"T ® 2/ p E J\

(7.9)

gdzie:

y_lP — przemieszczenie punktu 1 kraty głównej od obciążenia pionowego P, przyłożonego w punkcie i;

y_2P — przemieszczenie punktu 2 kraty głównej od obciążenia pionowego P, przyłożonego w punkcie /;

- przemieszczenie punktu 1 kraty głównej od obciążenia jednostkowego, przyłożonego w punkcie /;

52i ~ przemieszczenie punktu 2 kraty głównej od obciążenia jednostkowego, przyłożonego w punkcie i;

J_{ - zastępczy moment bezwładności kraty głównej;

E - moduł Younga.

Krata pomocnicza działa na kratę główną poprzez pręty wykratowania poprzecz-

X ■

nego i ukośnego układu niewiadomych sił poprzecznych ~ (rys. 7.11), przyłożonych w punktach ich połączenia z kratą główną.    '

Rys. 7.11

125