14

174 9, Układy konstrukcyjne

układów można wyznaczać jak w układach o węzłach nieprzesuwnych (u ^ 1).

Siły wewnętrzne II rzędu (.W¹, Vⁿ, .V³) można wyznaczać w sposób przybliżony, przyjmując do obliczń wg teorii I rzędu zastępcze (zwiększone) obciążenia poziome w'g wzoru (72)

H* =    (H_a + H),

1 a_H

gdzie---tzw. współczynnik amplifikacji, a H₀ =    ~ jak w przypadku

1 - a_H

2 H= 0.

W przypadku ram wielokondygnacyjnych niewrażliwych na efekty II rzędu znaczący może okazać się (podobnie jak w układach jednokondygnacyjnych stanowiących podparcie boczne słupów wahadłowych) wpływ^r sił na wzrost obciążenia poziomego układu, zwłaszcza jeśli jest możliwy wzrost przechyłu kondygnacji wskutek przemieszczeń podłoża gruntowego (patrz przykład 9.3).

Według teorii II rzędu należy prowadzić obliczenia w przypadku wyznaczania nośności granicznej konstrukcji (tzn. wykorzystując plastyczną rezerwę nośności konstrukcji jako całości), jeśli smukłość względna układu I_u jest większa od 0.6 - patrz zał. 4 normy, objaśnienia do wzoru (Z4-S).

Przykład 9.1

Wyznaczyć obciążenie poprzecznych stężeń połaciowych jako podparć bocznych ściskanych pasów wiązarów dachowych - rys. 9.1.

Rys. 9.1

Dane:

- siły w ściskanym pasie wiązara pośredniego (skrajnego)

S_w =    ₃ = 271,2 kN (135,6 kN), 5₃_₄ = Ą_₅ = 415,0 kN (207,5 kN),