10

ISO 9. Układy konstrukcyjne

Rozpoczynając obliczenia od kondygnacji 2 otrzymuje się

-    dla kondygnacji 2

SiV= ZP = q₂l = 25,0-6,0 = 150,0 kN,

(ZP - suma'oddziaływań pionowych rygla rozpatrywanej kondygnacji)

IH = H_z = 9,75 kN,

a_H = ^^1,594-10"³ = °;°²⁴⁵ < 0,1;

“ dla kondygnacji 1

ZP = qj + 2F= 42,0-6,0 + 2-132,0 = 516,0 kN,

ZN = (ZN)₂ + ZP = 150,0 + 516,0 = 666,0 kN,

ZH= + H₂ = 19,50 + 9,75 = 29,25 kN,

%=ffyy>⁵⁴'¹⁰"³=°’°⁵⁷⁸ < o,¹-

Dla obu kondygnacji wskaźnik wrażliwości a_H nie przekracza wartości 0,1; zgodnie z p. 5.4.3 normy można więc przyjąć, że rozpatrywana rama nie jest wrażliwa na efekty II rzędu.

W związku z tym ramę można obliczać na zwiększone obciążenia poziome spowo-dowane tylko wstępnym przechyłem słupów ij/₀. który należy - w rozpatrywanym przypadku - zwiększyć o wartość nachylenia terenu T.

Wyznaczając wstępny przechył kondygnacji i/i ze wzoru (68), a dodatkowe siły poziome - ze wzoru H_d = (jj/_a + T)TP_t otrzymuje się

-    dla kondygnacji 2

fT'' / 5

N = 1 !~r= v'yr- 1,18 > 1, należy przyjąć r, = 1,0,

\ h₂ V o,6

V 2

z, =    1 + J— ) =    1 + J±- ) = 0,853,

ió¹-⁰'⁰-⁸⁵³ ' ⁴-²⁶⁵ 10"

IP = 150,0 kN,