Zagadnienie sztywności prętów i węzłów zostało już postawione przez O. Mohra w związku z jego dociekaniem związanym z naprężeniami drugorzędnymi w ustrojach kratowych. Temat ten został podjęty później przez S. Hardesty'ego. Prace te zostały wykorzystane przez H. Crossa do opracowania metody kolejnych przybliżeń, obliczania statycznie niewyznaczalnych konstrukcji belkowych i ramowych [34], Przyjęto określenia dotyczące zarówno sztywności prętów jak i węzłów. Definicja tych pojęć została również przedstawiona w pracach W. Poniża [35] oraz S. Błaszkowiaka i Z. Kączkowskiego [36].
Sztywnością bezwzględną pręta oznaczoną literą s, względnie sztywnością giętną pręta K, przyjęto nazywać wartość momentu gnącego wywołującego kąt obrotu równy jedności w węźle, do którego jest przyłożony. W celu sprecyzowania zagadnienia rozważono pręt i-k (rys. 5.1) obustronnie utwierdzony. Jeśli węzeł i obróci się o kąt (p;, wówczas pręt ulegnie odkształceniu, a na jego końcach powstaną momenty utwierdzenia Mik i
KJ
Rys. 5.1. Schemat obliczeniowy belki
Sztywność giętną (bezwzględną) pręta Kik będzie wyrażał iloraz
(5.1)
Wartość tego stosunku zależeć będzie od sposobu zamocowania pręta w węźle k, w którym w zależności od stopnia zamocowania wystąpi kąt cp^.
Wykorzystując metodę przemieszczeń przy założeniu braku przesunięć węzłów, moment Mikprzyjmie wartość
7 F J
gdzie:
E - moduł Younga materiału pręta,
J — moment bezwładności przekroju poprzecznego pręta, l - długość pręta.
Dla całkowitego utwierdzenia w węźle k, cpA = 0 i wówczas 4 EJ
Natomiast sztywność giętną pręta przyjmie wartość
%
ĄEJ
l
(5.4)
Z kolei dla pręta zamocowanego w węźle A: przegubowo, sztywność giętną określono następująco
2 EJ l
stąd
Wprowadzając wartość (p^do (5.2), po przekształceniu otrzymano
K
3 EJ
(5.5)
Z zagadnieniem sztywności giętnej pręta wiąże się pojęcie współczynnika przeniesienia, który określa następujący wzór
(5.6)
«Pi
81