2

/

w

•    występowanie du/cj liczby rzeczowników niekonkretnych. oznaczających pojęcia umysłowe, oderwanych przymiotników i czasowników nazywających czynności pojęciowe, przysłówków i wyrażeń przysłówkowych, spójników i zaimków wskazujących cechy i relacje:

•    logiczna kompozycja obejmująca tezy. argumenty, wnioski, przykłady.

•    stosowanie tabel, wykresów;

•    cytowanie prac innych autorów, stosowanie przypisów,

St>l przemów icó (^{1 2}t>l retoryczny), styl najbardziej zbliżony do języka artystycznego, najbardziej ozdobny, operuje kunsztowną budową zdań. Zawiera wyrazy, wyrażenia i zwroty nacechowane emOocionalnie.

•    Cechy stylu przemów icń:

•    • -owanic apostrof, za pomocą których mówca zwraca się do słuchaczy ;

•    pytania retory czne, na które nic oczekuje się odpowiedzi, ale pobudzają słuchaczy do myślenia;

•    zdania wykrzyknikowe;

•    'taran nic dobrane słownictwo;

•    podniosłe epitety i metafory :

•    W y odrębni a się dwa rodzaje wy stąpień: okolicznościowe i oficjalne. W wystąpieniach okolicznościowych wprowadza się wiele elementów języka potocznego, cechuje się schematyzmem i szablonowością składniową i frazeologiczną,

St\l publicystyczny- odmiana polszczy/ny literackiej realizowana w tekstach dziennikarskich, Dobór środków języ kowych zależy od tematyki przekazu oraz od gatunku. Styl ten skupia w sobie elementy stylu potocznego, artystycznego, naukowego i urzędowego. Cechy stylu publicystycznego:

•    oficjalność wypowiedzi;

•    stosowanie wyrażeń i zwrotów idiomatycznych. potocznego słownictwa i potocznej frazeologii:

•    występowanie wyrażeń i zwrotów stereotypowych, słownictwa modnego, wyrazów obcy ch

•    występowanie elementów emocjonalnych i wartościujących;

•    stosowanie słownictwa specjalistycznego w recenzjach i artykułach problemowy ch;

Styl urzędowy- odmiana języka literackiego, realizowana w instrukcjach, zarządzeniach, regulaminów, komunikatach, zawiadomieniach i pismach urzędowych. Występuję w dwóch rodzajach: styl wypowiedzi kancelaryjnych i sty l aktów prawnych. Należy do stylów oficjalny ch, do stery komunikacji społecznej. Cechy stylu urzędowego:

•    nakazowośó;

•    używanie trybu rozkazującego:

•    pr/cw aga zdań bezosobowych;

•    odindy w idualizowanie języ ka:

•    słownictwo pozbawione emocji;

•    nakazy i zakazy ;

•    częste występowanie strony biernej:

•    treść w formie paragrafów i punktów.

•    terminologia z zakresu ekonomii, prawa, administracji.

•Styl potoczny- styl funkcjonalny przeważający w codziennych wypowiedziach. odmiany mówionej i pisanej. Jest naturalny m środkiem porozumiewania się ludzi. Cechy stylu potocznego:

•    słownictwo o zabarwieniu potoczny m:

_•    podobieństwo do sty lu kolokwialnego i odmian regionalnych;_ _____

•    słownictwo ekspresy wnc.

•    potok składniowy;

•    duża obrazowość;

•    bogata synonimika potoczna;

•    przewaga zdań pojedy nczych nad złożonymi, współrzędnie złożonych nad złożonymi podrzędnie;

•    zdania niepełne, eliptyczne, anakoluty. występują równoważniki zdań;

•    powtarzanie wy razów;

•    dosadne porównania.

3)

1

^^|ęlOćWę/J'y_Qia!Ti>nMcgn>- to najczęściej dwa różne wy razy, które brzmią i wyglądają tak samo. mimo iż mają inne znaczenie. Źródłem ich powstawania są głównie zapożyczenia z innych języ ków, np.: bar mleczny - ‘bar" jako pierwiastek. homofons- to wyrazy o tym samym brzmieniu, ale różnej pisowni i znaczeniu, np.: może - morze, karzę - każę. grad - grat. itp. bompgrafy- to wyrazy o takiej samej pisowni, ale o różnym brzmieniu, np.: cis(dźwięk) ² cis<dr/cwo), itp.

•    3£!&i!.a0i_:io wyrazy, związki wyrazowe lub konstrukcje składniowe, które wyszły już z użycia. Wyróżniamy archaizmy leksykalne, semantyczne, słowotwórcze, fleksyjne. fonetyczne, składniowe.

•    neologizmy -nowopowstały (utworzony drogą słowotwórczą) wyraz, utworzony przez danego autora, najczyściej na użytek konkretnego teksty literackiego

•    eufemizmy • to wyrazy uży wane w celu zastąpienia lub złagodzenie wulgaryzmów, wyrażeń zbyt dosłownych lub niestosownych w danej sytuacji.

•    dijlekty/my -wyrazy lub formy gramatyczne właściwe dialektowi (gwarze); Możemy wyróżnić:

■S dialckty/m leksykalny (basior ‘bicz’).

^ fonetyczny (/utrą ‘wiara’).

2

morfologiczny (wujewi ‘wujowi’).

^ frazeologiczny (na nogach ² piechotą ’).

S semantyczny (jabłka ‘kartofie’ - na Śląsku).

S składniowy (boli mi głowa):

%