201411183303

Jak \ i B. Kań by, 1...] gcncrnii Na znać społeczi pińska ] Wit dzenie do pok Zł stwa, s żenią i życiov ner 1 należą spraw łecznc

I

ności

Przedstawione niżej definicje polityki społecznej są pochodną definicji wqJb śnicj sformułowanych przez polskich klasyków, przedstawicieli tzw. polskim szkoły polityki społecznej, między innymi przez Zofię Daszyńską-Golińską, sjl nisława Rychlińskiego czy Konstantego Krzeczkowskiego. W 1933 r. Z. Daszytjft ska-Golińska pisała: „Postawić należy sprawiedliwy i celowy rozkład praw, ob^l wiązków i dochodu społecznego jako cel, do którego polityka społeczna dą^l powinna” {Czym jest polityka społeczna, w: Polityka społeczna, Warszawa 1933’ 1 przytoczono za: J. Supińska 1996a, s. 33). S. Rychliński przedstawia z kolei polu tykę społeczną jako naukę, choć z definicji wywieść można wprost wnioski dl* polityki społecznej jako praktyki. Pisze mianowicie: „[...] polityka społeczna jest tm więc naukowo usystematyzowany zbiór wskazówek, jak usuwać, a choćby łagodzić! niesprawiedliwości i szkody płynące dla jednostki i społeczeństwa z ustroju pracy] najemnej oraz jak przeciwdziałać dalszemu narastaniu tych niesprawiedliwości! w powstawaniu nowych szkód” {Polityka społeczna, w: „Wiedza i Życie” z. 4 z 1938 r., definicja przytoczona za: J. Supińska, op. cit., s. 33). Połączenie celó\n polityki społecznej jako nauki polega na ustaleniu, że „bada ona zmiany w strukJ tturzc społecznej zachodzące pod wpływem celowej działalności grup społecznyęjB [oraz ciał publicznych i szuka sposobów najbardziej celowego przeprowadzan|B tych zmian” {Polityka społeczna, Wybór pism, Łódź 1947, za: J. Supińska, op. olB s. 33). Podobnie cele naukowe i praktyczne polityki społecznej postrzegał Włady-B sław Zawadzki.

Antoni Rajkiewicz określa politykę społeczną jako „[...] sfery działania pań-S 2] stwa oraz innych ciał publicznych i sił społecznych, która zajmuje się kształtowałaś 3 niem warunków życia ludności oraz stosunków międzyludzkich (zwłaszcza w śro-B    4

(łowisku zamieszkania i pracy)” (Rajkiewicz 1996, s. 24). Kształtowanie tychże ®    5

warunków odbywa się poprzez świadczenia społeczne oraz zapewnianie pracy za.- B _s. 17 robkowej, dającej podstawę egzystencji oraz poczucia bezpieczeństwa socjalnegonośc i pokoj u społecznego.    ■ /B- czyk

I Wacław Szubert przez politykę społeczną rozumiał celowe oddziaływaj^®    lidzt

nie państwa, związków zawodowych i innych organizacji na istniejący układ sto- |    ^mac'

sunków społecznych, zmierzające do poprawy warunków bytu i pracy szerokic^H ^we<* warstw ludności, usuwania nierówności społecznych oraz podnoszenia kulturyfl| ^c'^e^ życia" (Szubert 1979, s. 30). Wśród podmiotów realizujących cele polityki spo- B łecznej, obok państwa, W. Szubert wymienia związki zawodowe i inne organizacje I społeczne {tamże 1979, s. 30). Już w końcu lat 70. autor ten pisał, że „poważnyni:|B| / . problemem jest właściwe określenie roli organizacji społecznych [w polityce spo- B . łecznej 1, które powinny mieć szerokie możliwości uczestniczenia w podejmowaniu I    _cze

ważnych decyzji oraz w sprawowaniu kontroli nad wcieleniem ich w życie (a także B    ^

rozwijania samorzutnej działalności w zakresie samopomocy, organizowania wy- 1

poczynku, podnoszenia kultury pracy i życia itd.)” {tamże, s. 53). Zaznaczam ten Bi _

problem ze względu na cel niniejszego opracowania i próbę określenia roli róż- B ii nych podmiotów w realizacji polityki społecznej na rzecz osób niepełńdśpraw- B| scej nych w dzisiejszej Polsce.    ^^B ^N®

34