21 (90)

wam co krzywa, bo wiecie, ze to ino bez nagłość.

STANISŁAW.

A jak Sceponkowi Marynka wpadnie w oko?

KATARZYNA.

Ba, choćby się ta z nią ubawił, co wam ta o to, byle się z Franką ożenił.

SCENA PIĄTA.

DAWNI i MOJSIEK.

MOJSIEK.

Jńk się mas Stanisławie. (Bo Katarzyny) Ny Wojciechowa, przyniosłem wam tu coś extra fajn.

KATARZYNA.

Widzicie łapserdaka? Nie mozes mi to niewiaro powiedzieć pani Kogucińska.

MOJSIEK.

Ny! niech mu będzie i kogut, ale kiedyś taka pani, to mi lepiej zapłać moje siedmnaście reńskich srebra, coś mi winna za wódkę.

KATARZYNA.

Ej przecie wieś, ze ci nie przepadnie; abo mnie to nie stać, żebym ci nie zapłaciła: pokaźno, coś tam przyniósł.

MOJSIEK.

Jakto, co ja przyniósł? Ja wam przyniósł take rarytne wódkę, co tylko sam dźedzic na

'    ■^s-— *    >    i*^    ^    ^

^St0*; Gospoda Polska Ul. Głucha 24.