239 (2)

//. Funkcja ustawodawcza 239

//. Funkcja ustawodawcza 239

'idzieć na iad prze-ytucyjne-

ą ustawę, i kowanie rbejmuje ych Try-(art. 224 isnej od-ść. Gdy-icedury,

gólnych

iściowęj

wydania

ybunale

ezydent

rybunał

musiał

ucyjny ględny >onow-trybie zeczne < z 24

ytucją.

i usta-

;tawo-

twsze.

/logio

bunal

'm, to

ytueji

tnane

e /

roku.

tylu

uym

W razie zwrócenia ustawy Sejmowi w celu usunięcia niezgodności, Sejm uchwala nowy, zgodny z konstytucją, tekst przepisów zakwestionowanych przez Trybunał Konstytucyjny (zob. ait. 57-63 regulaminu Sejmu). Dopuszczalne jest też dokonanie w ustawie zmian redakcyjnych, które dostosują ją do wprowadzonych zmian, natomiast zakazane jest wprowadzanie zmian wykraczających poza zakres przepisów, które Trybunał uznał za niekonstytucyjne. Przygotowanie stosownych zmian należy do komisji sejmowej, która rozpatrywała niegdyś projekt danej ustawy, a po uchwaleniu tych zmian przez Sejm. podlegają one rozpatrzeniu przez Senat, który może proponować swoje poprawki. Sejm natomiast może je odrzucać, stosownie do ogólnych zasad określonych wart. 121 konstytucji. Omawiane postępowanie polega bowiem na wprowadzaniu poprawek do tekstu (uchwalonej, lecz niepodpisanej) ustawy, musi więc przebiegać według ogólnych ram procesu ustawodawczego. Tekst przyjęty przez izby (tzn. ostateczną wersję ustawy) przekazuje się prezydentowi. Należy uznać, że jeżeli prezydent będzie miał wątpliwości co do tego, czy nowe uregulowanie jest zgodne z konstytucją, to będzie mógł sprawę ponownie przekazać Trybunałowi Konstytucyjnemu i podpisać ustawę dopiero wtedy, gdy Trybunał orzeknie, że jest ona zgodna z konstytucją.

232. Jeżeli prezydent nie wystąpił do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o prewencyjną kontrolę konstytucyjności ustawy, to może zastosować weto ustawodawcze. to znaczy przekazać Sejmowi ustawę do ponownego rozpatrzenia (art. 122 ust. 5 zd. 1). Weto nie może dotyczyć ustaw budżetowych i ustaw o prowizorium budżetowym (art. 224 ust. I zd. 2), a także - jak można przypuszczać na podstawie art. 235 ust. 7 - ustaw' o zmianie konstytucji. Weto może dotyczyć tylko ustawy jako takiej; polskiemu prezydentowi nie przysługuje prawo weta selektywnego, które odnosiłoby się jedynie do wskazanych postanowień ustawy, a nie blokowałoby możliwości dojścia do skutku pozostałych postanowień. Weto może zostać wycofane w każdym czasie od jego wniesienia, byle nastąpiło to przed ostatecznym głosowaniem Sejmu nad ponownym uchwaleniem ustawy (orzeczenie TK z 5 listopada 1996 roku, K 6/96).

Zgłoszenie weta jest wynikiem negatywnej oceny ustawy przedstawionej do podpisu. Prezydent może zażądać ponownego rozpatrzenia ustawy z każdego powodu, zarówno ze względów politycznych, gdy uważa unormowania przyjęte przez parlament za nietrafne, jak i ze względów prawnych, gdy uważa, że ustawa narusza konstytucję czy międzynarodowe zobowiązania Rzeczypospolitej Polskiej. Prezydent dysponuje tu swobodą uznania, tym bardziej że wniesienie weta nie wymaga kontrasygnaty prezesa Rady Ministrów (art. 144 ust. 3 pkt 6).

Prawnym skutkiem prezydenckiego weta jest zahamowanie postępowania ustawodawczego i ponowne przekazanie ustawy Sejmowi do jej rozpatrzenia. Postępowanie sejmowe uruchamiane przez prezydenckie weto jest, zdaniem Marcina Kudeja, .,[...] wyjątkową fazą postępowania ustawodawczego”, polegającą najpierw na ponownym rozpatrzeniu ustawy przez komisję (komisje) sejmową, która niegdyś nad nią pracowała (art. 64 regulaminu Sejmu). Komisja może zaproponować ponowne uchwalenie ustawy, nie można już natomiast wnosić do tekstu ustawy jakichkolwiek /.mian i poprawek. Następnie odbywa się głosowanie na posiedzeniu Sejmu (Senat nie bierze udziału w tym etapie postępowania). Jeżeli ustawa zostanie ponownie uchwalona przez Sejm większością trzech piątych głosów, w obecności co najmniej