266 jpeg

-8J-01-14*14-0. C b> WN PWN 2007 250 CZĘŚĆ ' Teorii wymiany międzynarodowej

I DODATEK 1

Ustalanie produktu całkowitego na podstawie krzywej produktu krańcowego

W tekście przedstawiliśmy funkcję produkcji na dwa sposoby. Na rysunku 7.1 pokazaliśmy produkt całkowity jako funkcję nakładu pracy przy stałym nakładzie kapitału. Zauważyliśmy wtedy, że nachylenie krzywej to krańcowy produkt pracy, co przedstawiono graficznie na rysunku 7.2. Teraz chcemy pokazać, że całkowity produkt jest mierzony polem pod krzywą produktu krańcowego. (Studenci, którzy znają analizę matematyczną, uznają to za oczywiste: produkt krańcowy jest pochodną produktu całkowitego, a zatem produkt całkowity jest całką z produktu krańcowego. Jednak także dla tych studentów podejście intuicyjne może okazać się pomocne).

Na rysunku 7.D1.1 przedstawiamy jeszcze raz krzywą produktu krańcowego. Załóżmy, że wykorzystujemy L roboczogodzin. Jak możemy przedstawić całkowity produkt? Znajdźmy jego przybliżenie przy zastosowaniu krzywej produktu krańcowego. Po pierwsze, zapylajmy, co by się stało, gdybyśmy użyli nieco mniej roboczogodzin, powiedzmy dl mniej. Wtedy wytwarzany produkt byłby mniejszy. Spadek produktu będzie wynosił około:

dl. X MPL,

a zaceni będzie równy zmniejszeniu ilości pracy pomnożonemu przez produkt krańcowy pracy przy początkowym poziomie zatrudnienia. Spadek produkcji reprezentuje pole zacienionego prostokąta na rysunku 7.D1.1. Odepnijmy teraz kilka kolejnych roboczogodzin: produkt zmniejszy się o pole kolejnego prostokąta. Tym razem prostokąt będzie wyższy, ponieważ krańcowy produkt pracy rośnie wraz ze spadkiem zatrudnienia. Jeśli będziemy kontynuować ten proces aż do wyczerpania całej dostępnej siły roboczej, nasze przybliżenie całkowitej straty produkcji będzie równe sumie wszystkich prostokątów pokazanych na rysunku. Kiedy nic będzie zatrudniona żadna praca, produkt spadnie do zera. A zatem możemy ukazać przybliżony całkowity produkt za pomocą sumy pól wszystkich prostokątów pod krzywą produktu krańcowego.

Będzie to jednak tylko przybliżenie, ponieważ używaliśmy krańcowego produktu tylko pierwszej roboczogodziny z zasobu pracy, o jaką zmniejszano za każdym razem zatrudnienie. Lepsze przybliżenie uzyskamy, jeśli weźmiemy mniejsze