31 (50)

31

wie uradzą, coś sprawiedliwie, to nie możemy im przecyć, bo bylibyśmy źle życącymi krajowi. Trzeba tak radzić, zęby wszyćkim było dobrze i nam i panom.

“^! Bartek.

¹¹ Ha! bo się ciarachom zaprzedali i tyła.

mh- • ’.i^;ti u;

Jędrzej.

Nie baj baju. Jeśli kto myśli uczciwie i radzi dobrze, to u ciebie nazywa się zaprzedany. Oto dziękujmy Panu Bogu, ze Duchem Świętym nasycb włościańskich posłów oświecił—ze im dał poznać, co dla nasego dobra potrzeba. Niech im Pan Jezus błogosławi na wsyćkićm!

Matus.

Ja to znowu, kiebym dziesięć lat zasiadał w sejmie, tobym się oćmić nie dał, zęby mi panowie świętemi słowami gadali, tobym z nimi nie 'głosował. i' _v    j,V ...

Benedykt.

Przeto nie trzeba na posłów wybierać mądrych chłopów — jeno najgłupsych, bo taki nice-mu nie zrozumi, a będzie się zawdy sprzeciwiał.

Mendel.

Dobrze macie, wójcie, napijcie się — ja wam zawdy mówię łudzić, ze taki sejm do nicego.

Matus.

Sprawiedliwie gadacie Mendlu.—Juz sto razy lepsi w Hameryce, jak u nas.

Jędrzćj.

A wam zkąd znowu Hameryka do głowy przysła ?

Matus.

Ha bom dostał list od swojaka — co tam jest prościusieóko przepłynięty bez może.