4

kicnij pro-cstctycznego. które w naszym wypadku odnieść można do zestrojo ych - dokonywanych w traWck- konserwacji - reReksB. obejmujących zarówno materialne składniki tworzywa. Jak i wszystka ! to w swej twórczej czynności zawarł w rłm artysta. Można bowiem: .spostrzegać po prostu sam kawałek I płótna czy deski, pomalowany farbami (lak Jak to czyni np. specjalista, który dia przeprowadzenia tak | rwinel restauracji obrazu ogląda malowidło przez lupę lub też prześwietla Je aparatem Rentgena dta ^ wykrycia różnych warstw kolejnych przemalowaft). albo też spostrzegać Już wprawdzie obraz, ale nadawać mu różne, subiektywnie uwarunkowane postacie"'. Wśród owych .subiektywnie uwarunkowanych ąjrostaci’ obrazu Jest właśnie miejsce dla myślenia, ¹ jjfr ^mo*^e konserwator dotknąć materii, nie £n&k2ąc znamion kunsztu oraz zakodowanej w niej Idei.

; Dokładnie tę simą myśl zawiera pierwsze. %v odrębnionc w tekście programowe twierdzenie Teorii IresfeurscJI Cesare Bramfiego. determinujące także profesjonalną postawę konserwatora - restauratora: jj^aU^feiek postępowanie wobec dzieła sztuki, nie wyłączając lnu-wcncjł restauratorsklcj. zależne jest b od dokonanego rozpoznania dzieła sztuki fakodztetasztułT*. Wialnie Nie tylko jako agregatu farby, za-| prawy, płótna, drewna, których spoistość należy podtrzymać, dbając przy tym. by się podobały do c-ego wszak wystarczają umiejętności nabyte podczas studiów artystycznych.

i.. Teoria Cesare 3randfega tworząc podstawowy kanon unormowań konserwacji - restauracji, nie zamyka Jednocześnie możliwości pogłębienia czy rozwinięcia zawartych w niej myśl Dzięki temu. mimo »półwiekowego istnienia, może być stale aktualną, a także uniwersalną I otwartą, co dalej spróbuję I pjfązać. NTewąfpffwłe do najważniejszych kwestii. Jakie w związku z tym trzeba rozważyć. należy wy-| eksponowanie wśród teoretycznych podstaw konsorwacjl - restauracji, zagadnienia wartości artystyczne], © której Już wyżej wspominano. W aksjologicznej analizie dzieła sztuki ta kategoria wartości dotyczy Śjdellkatniejszcj. najważniejszej dla konserwatora sfery działania, w której idea wyrosła z wrażliwości, [.wiedzy, pasji, przenika materię, tworząc w niej swoisty zapis tej wrażliwości, tej wiedzy I te} pasji. Jako alegoria szczególna, wartość artystyczna nie Jest wyodrębniona w Teor/L. Cesare Brandlegft chociaż >k4żJonnlnie występuje wśród zagadnień estetycznych". Jak już wspominano, slormutował ją I najpełniej )mówił Roman Ingarden, precyzyjnie wyjaśniając również jej relacje do Innych wartości dzielą sztuki, •łasicza do wartości estetycznej, która dla reortf...Cesare Brandtego ma fundamentalne znaczenie.

i ujęcfe wartości artys*/czne| yest zatem znakomitym suplementem do lej TtodL. gdyż Unia te znamiona działań twórcy w materii dzieł.*, których walor zdolny jest wmoW u widza prze-[estetyczne, dzięki którym determinuje się wartość estetyczna dzieła, wyróżniająca Je z ogółu przed-1 właśnie jako dzieło sztukŁ

[Dia konserwatora najłstotniejszytn Jrsl fakt. ze wartość artysiwzro pozostaje zawsze niezmienna.

! w zależności od percepcji widza budowane są na niej różne wartości estetyczne. Owa nicimlen-to konserwatorskie tabu. wyhuuętcr wszeM* poczynania mogące Ją naruszyć, czy zmfenK.

atnwOtali.