19
Użytkownicy systemów, którzy chcą testować swoje koncepcje na cenach z rynków terminowych, zawsze stają przed poważnym problemem, jakim jest okres ważności kontraktów futures. W przeciwieństwie do rynku kapitałowego, gdzie akcje danej spółki reprezentowane są przez jeden szereg cenowy obejmujący cały okres testu, każdy rynek reprezentowany jest tu przez serię wygasających kontraktów. Propozycje rozwiązania tego problemu były przedstawiane w wielu artykułach i wielokrotnie dyskutowane. Powstało też przy tej okazji wiele zamieszania, czego świadectwem może być stosowanie tych samych terminów na określenie różnych rodzajów szeregów cenowych. Co gorsza, zamęt jest tak wielki, że wielu uczestników rynku wyznaje dziś coś w rodzaju odpowiednika wiary w to, że Ziemia jest płaska.
Można stosować cztery rodzaje szeregów cenowych i po kolei przyjrzymy się ich definicjom, zaletom i wadom.
Na pierwszy rzut oka najlepszą metodą wydaje się stosowanie serii aktualnych kontraktów, ale występują tu dwa poważne problemy. Po pierwsze, jeśli testuje się system w dość długim okresie, każda symulacja będzie wymagać dużej liczby indywidualnych szeregów cenowych. Na przykład test okresu 15 lat dla typowego rynku oznaczałby konieczność użycia około 60 do 90 indywidualnych kontraktów. Ponadto stosowanie indywidualnych szeregów cenowych wymaga algorytmu określającego, jakie działania należy podjąć w momentach rolowania. Jest na przykład całkiem możliwe, że dany system będzie zajmował krótką pozycję w starym kontrakcie i krótką