4

-4-

-4-

■Rys.2

-o	u,
	u2
-o	U3

rośnie. Po pewnym czasie temperatury ustalają się. Przekształcając równanie (5) i znając współczynnik przewodnictwa cieplnego materiału wzorcowego, możemy wyznaczyć współczynnik kj materiału badanego:

(6)

di T₂-T₃ d₂ T!-T₂

Ponieważ siły termoelektryczne termopar są proporcjonalne do temperatury:

(7)

(8)

U kT .............

więc wzór (6) można przepisać w postaci:

Xi

^t^2-U₃

Uj-U₂

PRZEBIEG ĆWICZENIA

1.    Uzupełniamy wodę w naczyniu. Grzejnik włączamy poprzez autotransformator (ustawiamy napięcie ok. 200V). Otwieramy obieg zimnej wody.

2.    Gdy w^roda w naczyniu zagotuje się, zmniejszamy napięcie na autotransformatorze do 100V i notujemy siły termoelektryczne wszystkich trzech termopar.

3.    Pomiary powtarzamy w odstępach 0,5-minutowych aż do ustalenia się wskazań dla wszystkich termopar.

OPRACOWANIE WYNIKÓW POMIARÓW

ł. Rysujemy wykresy zależności sił termoelektrycznych od czasu dla wszystkich termopar i określamy ustalone wartości tych wielkości.

2.    Korzystając ze wzoru (8) i przyjmując następujące wielkości stałe: grubość ceramiki di= (4,70 ± 0,02) mm,

grubość marmuru Ó2= (9,86 ± 0,02) mm,

współczynnik przewodnictwa cieplnego marmuru M=2,33 J/msK, obliczamy współczynnik przewodnictwa cieplnego badanej ceramiki.

3.    Obliczamy niepewność wyznaczonej wielkości.