6a

kruche. We wszystkich przypadkach pęknięcia przebiegają w odległości 4-^-6 mm od brzegów spoin pachwinowych i znajdują się w obszarze między spoinami.

Na blachy węzłowe zastosowano stal nieuspokojoną St3SX. W blachach stwierdzono nierównomierny rozkład węgla i zestarzenie stali oraz znaczną jej kruchość. Udarność na próbkach ISO-Charpy V była bardzo niska, a temperaturę przejścia w stan kruchości określono na 4-40°C. Wynik ten znacznie odbiega od własności typowych dla stali St3SX i świadczy o zestarzeniu stali już w procesie wytwarzania blachy. Wobec bardzo niskich własności plastycznych stali blach węzłowych zdecydowano wymienić wszyskie blachy w wykonanych wiązarach [22].

Zlokalizowanie spoin pachwinowych w bliskiej od siebie odległości wyczerpuje własności plastyczne stali w tej strefie wskutek przestrzennego stanu naprężeń oraz nakładania się niekorzystnych zmian od wpływu ciepła spawania. Minimalne odległości między spoinami, ustalone na podstawie badań zmęczeniowych, zależą od grubości blachy węzłowej i grubości spoin, a mianowicie:

grubość blachy    g    =    10    12    14    16    18 20    mm,

grubość spoin    a    =    4    6    7    8    1012    mm,

odległość między spoinami    b    =    40    45    55    65    75 85    mm.

Przy dużych odstępach spoin należy zapewnić stateczność miejscową blachy i jej wytrzymałość [34].

W dźwigarze kratowym zaobserwowano pęknięcia blachy węzłowej o grubości 14mm, przechodzące przez całą jej grubość (rys. 3-47 i 3-48). Usytuowanie

Rys. 348. Szczegóły pęknięć I I 2    Rys. 3-49. Makrozgład z widocznym pęknięciem

blachy

pęknięć jest typowe, tzn. w pobliżu spoin pachwinowych. Na zgładach makro widać, że pęknięcie przebiega w strefie wpływu ciepła spawania (rys. 3-49 i 3-50).

Na blachę zastosowano stal St3SY, półuspokojoną, o temperaturze przejścia w stan kruchości —4°C. Pęknięcia wystąpiły w czasie montażu konstrukcji w temperaturze 0°C, a więc powyżej temperatury krytycznej. Również