czasownika szyć ('sz-y-ć). Niepodzielny jest rzeczownikowy temat kość, gdyż: a) k- nie spełnia warunku sylabiczności rdzenia, b) sufiks -ość0 łączy się tylko z podstawami przymiotnikowymi i zaimkowymi (k- nie da się utożsamić z żadną z tych podstaw), c) brak identyczności funkcji semantycznej wygłosowego -ość w kość z sufiksem -ość0, który tworzy abstrakta.
Warunek 2. jest nadrzędny w stosunku do 3; pozwala on rozstrzygnąć, czy dany segment jest afiksem; natomiast warunek 3. w wątpliwych wypadkach precyzuje długość ciągu fonemicznego, który może być uznany za afiks, tzn. pomaga określić, na jakiej „głębokości” znajduje się granica morfologiczna między ciągiem sufiksalnym a rdzeniem.
Procedura segmentacji jest wieloetapowa. Etap równy jest operacji odcięcia jednego prostego afiksu. W ramach procedury nadrzędnej działają procedury weryfikacyjne, kontrolujące poprawność segmentacji leksemów (zob. 3.4.).
Wydzielenie odpowiednich prefiksów jest możliwe, gdy powtarzają się co najmniej w dwóch ciągach morfologicznych: anty-atom (antygen), za-gwiezdny (zaoczny), prze-rysować (przepisać). Dodatkowym argumentem przemawiającym za wydzieleniem tych prefiksów są leksemy bez tych segmentów (atom, gwiezdny, rysować). W strukturach wieloprzedrostkowych kolejno wydzielane są poszczególne segmenty od początku leksemu: arcyniemiły —> arcy-niemiły (por. arcydobry)
(arcy)-nie-miły (por. nieduży) poprzebierać —» po-przebierać (por. poukładać)
(po)-prze-bierać (por. przecierać).
W związku z tym, że ciąg sufiksalny nominalny różni się strukturą od analogicznego ciągu werbalnego, konieczne jest zastosowanie do analizy podstaw obu typów dwóch różniących się wariantów procedury.
Wydzieleniu podlegają jednostki mające strukturę {^}(C)C, gdzie V - dowolny element samogłoskowy, # - morfonem realizowany fonologicznie jako samogłoska ruchoma (tzn. reprezentowana powierzchniowo przez szereg altemacyjny V: 0), C - dowolna spółgłoska; {} - nawiasy oznaczają, że występowanie elementów między nimi zawartych jest alternatywne, () - nawiasy oznaczają, że element między nimi zawarty jest elementem fakultatywnym. Segmentacja leksemu polega na kolejnym odcinaniu poszczególnych segmentów morfo-nologicznych o strukturze {»}(C)C, które powtarzają się w innych leksemach. Segmentacja dokonywana jest według załączonego schematu:
(((((R:x)-Sn:{ #}(C)C)-Sn_l:{#}(C)C)...S2:{»}(C)C)-S|:{^}(C)C)-FI
591