CCF20121101002

W pierwszej grupie badań dotyczących transmitancji dokonuje się pomiarów przemieszczeń na wejściu i wyjściu, tzn. rejestruje ruch siedziska i ruch głowy, po to aby określić, w jakim stopniu drgania są przenoszone w kierunku głowy przy poszczególnych częstościach.

Druga grupa badań dotyczyła impedancji mechanicznej ciała ludzkiego, gdzie konieczny jest pomiar siły i prędkości.

Eksperymenty w trzecim przypadku wykonywane są na ogół w następujący sposób: osoba w pozycji siedzącej lub stojącej jest poddawana drganiom i następnie jest pytana, czy odczuwane drgania są znośne, przykre, itp.

Mimo że przeprowadzano wiele badań doświadczalnych dotyczących oddziaływania drgań na człowieka, okazało się, że uzyskano znaczne rozbieżności między wynikami otrzymanymi przez poszczególnych badaczy. Można tutaj wymienić kilka powodów:

część badań opiera się na subiektywnej opinii ludzkiej - stąd wiele nieścisłości w interpretacji odczuwanych drgań przez badane osoby,

w niektórych badaniach podaje się rezultaty pomiarów bez wskazania punktów pomiarowych,

w pewnych badaniach wzięto pod uwagę zbyt wąskie zakresy częstości, w innych szerokie lub stosowano duże przyrosty częstości, co umożliwia uzyskanie częściowych informacji na temat przenoszenia drgań przez ciało ludzkie,

wyniki badań są zależne od przyjętej w czasie badań pozycji przez osoby badane np. siedząca swobodna, siedząca usztywniona pionowa, itp., co powoduje trudności w ustaleniu właściwej odpowiedzi częstotliwościowej.

Niepokojący jest fakt dużych rozbieżności wyników nawet w tej samej klasie badań. Wobec tych rozbieżności w wynikach prac eksperymentalnych oraz wobec ograniczonych możliwości eksperymentów ze względu na zdrowie osób badanych, podjęto od dawna badania modelowe. W modelach biomechanicznych człowieka wykorzystano wiedzę dotyczącą rozkładu masy ciała ludzkiego i użyto łączników sprężysto-tłumiących między poszczególnymi masami. Wyniki analizy modeli matematycznych weryfikowano z badaniami eksperymentalnymi.

W warunkach naturalnej ekspozycji zawodowej, jaką jest praca kierowcy pojazdu samochodowego człowiek zajmuje pozycje siedzącą, która pozbawia go możliwości czynnego tłumienia drgań za pomocą kończyn dolnych elementem najbardziej zaangażowanym w przenoszeniu wibracji z płaszczyzny siedziska do wyższych partii tułowia i głowy jest kręgosłup.

Na rysunku 4.1 przedstawiono podstawową klasyfikację modeli. Pominięto tutaj świadomie grupę modeli materialnych (manekiny).