CCI20100503021

1777 - „Le Journal de Paris” - - to jego kontynuatorem jest „Le Parisien”. Była to I gazeta we Francji przedrewolucyjnej.

„L’Equipe” - dziennik sportowy, właściciel: Amoray.

Tygodniki opinii:

„Le Figaro Magazine”

„L’Expresse” (ponad 0,5 min egz.)

„Le Nouvel Observateur” (lewicujący, społeczno-kulturalny)

„Le Point” (taki „Newsweek”)

„Paris Match” (rozrywkowy)

Radio i TV:

Do okresu II wojny światowej mocno rozwija się rynek radiowy. Można tworzyć prywatne i państwowe podmioty. 1912-1914 - rozwój. W 1922 tworzy się jedna wielka spółka. W czasie II wojny światowej rynek jest juz zmonopolizowany i poddany ścisłej kontroli. W 1945 powstaje SFR. Później zostaje upaństwowiona i przekształcona w „La Radiodiffusion Television Francaise” (RTF, czyli nadawca państwowy radiowo-tv). Podlega bezpośredniemu nadzorowi państwa i prezydenta.

Telewizja rozpoczyna swoją działalność w 1969.

W 1964 RTF został zreformowany i przekształcony w ORTF.

W 1981 wprowadzona zostaje ustawa, umożliwiająca powstawanie podmiotów prywatnych. Wcześniej działały one piracko.

Od 1989 - CSA (Conseil Superier de l’Audiovisuelle) - regulator. Na nim wzorowano KRRiT (tak samo I na tyle samo wybierało sie członków, itd.).

W 1994 wprowadzono kary pieniężne wobec nadawców oraz możliwość odebrania koncesji. To wszystko są narzędzia CSA. CSA kontroluje nadawców prywatnych i publicznych.

Publiczni: „Radio France” (6 programów ogólnokrajowych), „France International” (3 programy), „France Musiąue” (muzyka poważna).

Francuski nadawca publiczny ma bardzo rozbudowaną ofertę.

Tv publiczne: „France 2”, „France 3”, „France 5”, “RTL” tylko częściowo finansowane jest z budżetu państwa.

“TYP”, “EuroTv”, “CV 1”, „Canal +”, „M6”.