Magdalena Rembowska-Płuciennik
Uniwersytet Łódzki
Szkic o motywie ciała w polskiej krytyce feministycznej i prozie ostatniej dekadył
i...} myślę coraz częściej, że należałoby wystrzegać się seksualizowania wytiuorów kulturowych; że coś miałoby być kobiece, a coś męskie.
Kobiety. Rozmowa Eliane Bouąuey z Julią Kristevą
Zainteresowanie cielesnością w kulturze dwudziestego wieku można uznać za jedną z reakcji na kryzys tak zwanych wartości wyższych i wyraz poszukiwań nowych źródeł oparcia dla ludzkiej egzystencji, zapoczątkowanych przez modernizm (Dąbrowski 2001: 35-56). Wśród najnowszych kierunków w badaniach literaturoznawczych to krytyka feministyczna uczyniła z ciała i związanych z nim kategorii (płci, pożądania czy społeczno-kulturowych seksualnych ról kobiety i mężczyzny) obiekt uważniejszego oglądu. Nawet pobieżna próba sfunkcjonalizowania pojęcia „dało" w jej dyskursach ujawnia, że pojawia się ono w badaniach różnych poziomów semantycznych dzieła literackiego: od konstrukcji podmiotowości do rozwoju konwencji literackich. To, co wydaje się znamienne dla tej praktyki interpretacyjnej, to utożsamienie cielesności z seksualnością oraz pominięcie filozoficznych, psychologicznych czy teologicznych znaczeń ciała. Często jest to wynik mechanicznego zastępowania tradycyjnej terminologii literaturoznawczej modnym, poręcz-
Tekst powstał w ramach substydiowanego przez FNP projektu, którego kierownikiem jest prof. dr hab. Włodzimierz Bolecki.