DSC01071

połowie Wasyla ni, Aleksy Zabołoeki i diak Aleksy ;-c*ekin» zjawili się Istotnie na przełomie sierpnia r września no dworze cesarskim. Instrukcja ich zobo-w Widywała do jednego: mieli przypomnieć cesarzowi,

M zgodnie z zawartym sojuszem udzielił Wasylów! g&imf przeciw Polsce. Wielki ikstyżę był zdecydo-«wny alp dalszą walkę i niezależnie od stanowiska Maksymiliana porozumiewał się w tej sprawie z Za-jwnem. W nowych warunkach nic mogło być jednak | mowy na dworze cesarskim o przyjęciu propozycji Wasyla, posłowie zaś nie chcieli z kolei słyszeć o cesarskiej mediacji. Sprawa nie posunęła się więc naprzód, a późniejsze próby pośrednictwa podjęte I przez Maksymiliana w Moskwie (misja Herbersteina I w 1517 r.) pozostały także Ibez rezultatów ^m.

Warunek pośrednictwa cesarskiego nie został wprawdzie Spełniony, ale usunięta została groźba porozumienia habsbursko-moskiewskiego. Nie ulega zaś wątpliwości, że prestiż Zygmunta i Polski w Europie w wyniku kongresu wydatnie wzrósł^,35.

Wspomnieć na koniec trzeba o znaczeniu traktatów wiedeńskich dla królestwa czeskiego. Układy z lat 1463, 1491 i 1506 zabezpieczające Habsburgom dziedzictwo na Węgrzech nie dotyczyły, jak wiadomo, Czech. W tych warunkach małżeństwa dynastyczne stały się -dla Habsburgów — obok dawnych umów z Luksemburgami — jedyną podstawą do przyszłych starań o koronę św. Wacława. Stany czeskie uznały bowiem w 1510 r. Annę za dziedziczkę tronu

Ueberśberger, o. c., s. 69 1 n.; Fiedler, Die AUianz» n układach Wasyla z Albrechtem zob. K. E. Na-

— *