023

Było to na tle złotawego nieba Podola, była cisza ni ©zamącona, jeno echo o skały Uszyckie niekiedy się obijało i szło hen po srebrnej rzece.

Już do Malejowiec dojeżdżałeś szlakiem szerokim, co to zbiegał ku dolinie, lub piął się po wzgórzach kamienistych. Jużeś nasłuchiwał, czy nie doleci cię odgłos fujarki i szukiałeś chatki pustelniczej, gdzieś do skały

przyczepionej.

Potem był jar, co się rozszerzał i tworzył doliny rozłożyste, a wnet zbliżał się "w wąski przesmyk i u spodu kotliny tworzył wartki strumień.

Wnet też nad skałą ujrzałeś pałac, cały z ciosowego kamienia wystawiony.

‘Pałac u) tftCalejowcach.

Od ogrodu były cztery doryckie kolumny, co podpierały portal malowniczo zarysowany- Pilastry żłobione otaczały całą budwlę, a fryz delikatny obiegał szlakiem meandrowym i tworzył ornament koronkowy. Lekki balkon, z balustradą ażurową i schodami szerokimi, wchodził do parterów ogrodowych i świecił swą bielą śród trawników. •

W pałacu miałeś kaplicę pięknie stiukami przybraną, gdzie każda ró-życa przedstawiała inny rodzaj ikiwiatu, a w arkach były kasetony dobrze narysowjane. Smukłe filary, o rzeźbionym kapitelu, podpierały strop z gwiazdami. Drzwi kaplicy były z bronzu wykute o patynie szarozielonej.

Z kaplicy szedłeś do sali ogromnej z książkami i zbiorami. Tu kilka tysięcy dzieł przednich, w nich nierzadko biały kruk zagości lub manuskrypt, szafirem illuminowany.

24