DSCF6866

Chloroplasty jakotransforrrótpry energii    | 21] |

)ak już wspomniano, są zawarte w specjalnych pęcherzykach fikobilinosomach tworzą tam struktury antenowe. Wykazują maksymalną absorpcję w zakresie pro-jmieniowania światła widzialnego żółtego (550-630 nm) i przeczują energię stanu |wzbudzonego na cząsteczkę chlorofilu fotoukładu II (PS II), podobnie jak karote-irioidy, lecz z większą wydajnością.

6.2.3. Fotosynteza

Fotosynteza jest złożonym, wielostopniowym procesem przemiany energii świetlnej w energię chemiczną. W procesie fotosyntezy rośliny zielone tworzą własne związki węgla według uproszczonego schematu:

CO_z + 2 H₂0 + 472,8 kj - ICH₂Of + 0₂ + H₂0

⁰ [CH₂0] oznacza związek zredukowany do poziomu cukrów.

Jak zatem widać z równania, źródłem protonów i elektronów do redukcji CO_? jest woda. Przedstawiona formuła nie jest jednak słuszna we wszystkich przypadkach. Bakterie fotosyn te ty żujące, z wyjątkiem cyjanobakterii, nie są zdolne do rozkładu cząsteczki wody i jako źródło elektronów wykorzystują: H^S, S₀, Na₂S₂0₃,

SO.j² lub kwas mlekowy, natomiast tlen powstały w tym procesie zawsze pochodzi z utlenienia 11₂0, nigdy z redukcji C0₂. W rzeczywistości, fotosynteza jest procesem o wiele bardziej złożonym niż obrazuje to przytoczone równanie. Wyróżnia się dwie grupy reakcji: świetlne, w których uczestniczą barwniki fotosyntetyczne, i reakcje ciemne, w których następuje wiązanie C0₂. W czasie świetlnej fazy fotosyntezy powstają cząsteczki ATI⁵ i NADPH. Te zaś są wykorzystywane w fazie ciemnej do iazania C0₂.

§§$&    systemu larnelarnego, zbudowanych z połączonych ze sobą pęche-

• t. \ko\dó\N^- ćhlotoęlastów, zachodzi świetlna laza iolos-ynte/.-y. WJ błonach "• ch są obecne dwa lypy centrów reakcji i towarzyszących im anten energetycznych.

5ą to: fotouklad 1 \ fotoukład U (PS 1 i PS W, ang. photosystem l Ul). Słona tylakoidu chloroplastu może zawierać wiele tysięcy cząstek obu rodzajów fotoukładów. Różnią się one między sobą budową, składem barwników fotosyntetycznych, lipidów i białek. Charakteryzują się również odmiennymi właściwościami spektralnymi. Tak więc np.

PS II, w przeciwieństwie do PS I, wykazuje w czerwonym obszarze widma przesunięcie! maksimum absorpcji w kierunku fal światła niebieskiego, a zatem fal krótszych.

Centrum reakcji obu fotoukładów (PS I i PS II) stanowi para cząsteczek chlorofilu a. Każda z tych par ma jednak różne właściwości spektralne, inne dla PS I, a inne dla PS II. Te różnice w właściwościach spektralnych obu układów są spowodowa-ne odmienną, dla każde\ 7. par, otuliną bialkowo-lipidową. Chlorofil znajdujący się w centrum reakcji PS I charakteryzuje się maksimum absorpcji przy*?w fali światła i jest nazywany P-700 (ang. pigment 700), natomiast chlorofil występujący w centrum reakcji PS II wykazuje maksimum absorpcji promieniowania świetlnego przy X = 680 nm i stąd też pochodzi jego nazwa 1-680.

Wyróżnia się wśród nich anteny bezpośrednie, związane z centrum reakcji fotochemicznych i tworzące z nim kompleks - część rdzeniową fotoukładu, oraz anteny peryferyjne. Oba rodzaje anten energetycznych są bezpośrednio związane z fotoukla-