G00038

UBIORY IZRAELITÓW

O starożytnych ubiorach Izraelitów zachowało się mało wiadomości. Najdawniejsze ubiory z okresu patriarchalnego, które musiały być dostosowane do surowego trybu życia ludu pasterskiego, sporządzano zapewne z wełnianej kosmatej tkaniny, w prostym układzie, znanym z zabytków sztuki sumeryjskiej. Z IX w. p. n. e. zachowały się na obelisku asyryjskim płaskorzeźby, przedstawiające hołd składany przez zwyciężonego króla Jehu królowi Asyrii (41 a, b). Izraelici niosący dary nie różnią się swymi ubiorami od Asyryjczyków, mają podobne tuniki i płaszcze z frędzlami; odrębne są tylko drugorzędne szczegóły, jak obuwie z zadartymi w górę końcami, zbliżone do syryjskiego, a także miękkie czapki z wydłużoną, ku tyłowi pochyloną główką. Często zapewne dostosowywali się Żydzi w swych ubiorach do sąsiadów z Syrii; przyjmowali odzież używaną w krajach, gdzie przebywali, zachowując jedynie tradycyjne ubiory kapłańskie. W III w. p. n. e., za panowania Ptolemeusza Filadelfa, kapłani żydowscy i Żydzi należący do rodów kapłańskich nosili cienkie tuniki lniane, które były wiązane na ramionach sznurkami z nici osnowy pozostawionymi przy tkaniu. Tuniki te, zwane kethonet, nie były zbyt obszerne i fałdziste. Z czasem nazwa oznacza-

41 a. Ubiór Żyda z Lakish; h. Żydzi z orszaku fenickiego, IX w. p. n. e.

U