image 077

Rozdział 5

Szyki antenowe liniowe i planarne

W poprzednich rozdziałach rozważaliśmy narzędzia analityczne stosowane w teorii anten oraz ogólne własności pól e-m w zależności od odległości od źródła promieniowania. Badaliśmy również związki pomiędzy polem w aperturze a charakterystyką promieniowania. W niniejszym rozdziale rozważać będziemy interesujące zagadnienie własności kierunkowych specjalnego typu apertury składającej się z dyskretnych źródeł promieniujących rozłożonych regularnie w przestrzeni. Założymy przy tym, że źródła te mają dowolną choć taką samą charakterystykę promieniowania. To drugie założenie ma walor również praktyczny - z ekonomicznego punktu widzenia użycie takich samych elementów obniża koszty całego urządzenia. Jest rzeczą oczywistą, w świetle wyników przedstawionych w poprzednim rozdziale, że odpowiednie rozmieszczenie w przestrzeni anten oraz ich odpowiednie zasilanie kształtuje pole w aperturze, a co za tym idzie umożliwia uzyskanie pożądanej charakterystyki kierunkowej. W szczególności istotna jest możliwość kształtowania wąskiej wiązki głównej oraz obniżania poziomu listków bocznych. Anteny o tego typu własnościach znajdują szerokie zastosowanie w radiolokacji czy też radiokomunikacji (np. w liniach radiowych).

Problematyka szyków antenowych jest szczególnie aktualna w ostatnich latach, a to ze względu na opanowanie technologii hybrydowych mikrofalowych układów scalonych (HMUS). W efekcie możliwym stało się zrealizowanie, również dla celów pozamilitarnych, szyków anten planarnych, które są atrakcyjne ze względów na koszty oraz uzyskiwane parametry. Drugim, istotnym czynnikiem jest gwałtowny wzrost możliwości obliczeniowych współczesnych komputerów oraz pojawienie się szybkich procesorów sygnałowych oraz przetworników. Umożliwił on wdrożenie idei adaptacyjnego kształtowania charakterystyki promieniowania szyków antenowych. Szyki tego typu, nazywane szykami