image 090

90 Szyki antenowe liniowe i planarne

co pozwala obliczyć niezbędne przesunięcie fazy dla sygnałów zasilających poszczególne elementy szyku:

(5.56)

(5.57)

ot_x = — kd_x sin 0q cos (po ety — —kd_y sin 9q cos (po

Istotne jest również, że minimalny poziom listków bocznych nie przekracza wartości ok. —13,5 dB względem poziomu wiązki głównej. Stanowi to istotne ograniczenie dla zastosowania szyków planarnych, w których każde ze źródeł promieniujących jest zasilane sygnałem o takiej samej amplitudzie..

Warto również wspomnieć o możliwości realizacji innych szyków planarnych niż omówione. Przykładem może być szyk kołowy, który dokładniej opisano w pracy [20].

Innym interesującym zagadnieniem wydaje się być realizacja szyków na powierzchniach innych niż płaszczyzna (np. na powierzchni walcowej). Anteny (szyki) tego typu noszą nazwę anten konforemnych i jak się wydaje mają szansę szerokiego zastosowania w radiokomunikacji ruchomej, gdzie antena mogłaby być zintegrowana z obudową urządzenia czy też środka lokomocji (np. antena zintegrowana z karoserią lub szybą samochodu czy też samolotu).

Na zakończenie należy podkreślić, że podstawową wadą jednorodnych szyków antenowych jest wspomniany wcześniej wysoki poziom listków bocznych. Obniżenie tego poziomu w liniowych i planarnych układach antenowych stało się więc celem wielu prac badawczych. Zaproponowano różne rozwiązania, z których najszersze zastosowanie znalazła metoda wykorzystująca pobudzanie źródeł sygnałami o różnych amplitudach. Zagadnienie to omówimy dokładniej w kolejnym rozdziale

5.3 Szyk liniowy anten o niejednorodnym rozkładzie amplitud

Obniżanie poziomu listków bocznych poprzez zastosowanie nierównomiernego rozkładu amplitudy sygnału zasilającego rozważymy dla przypadku szyku liniowego, jakkolwiek z wyników przedstawionych w poprzednim rozdziale widać w jaki sposób można je rozszerzyć na przypadek dwuwymiarowy układu prostokątnego.

Rozważmy szyk liniowy anten o jednakowych charakterystykach promieniowania, rozłożonych wzdłuż osi z, składający się z 2M elementów promieniujących (rys. 5.3) Założymy ponadto, że amplitudy sygnałów w poszczególnych źródłach promieniujących, symetrycznych względem z — 0 są jednakowe. Stosując procedurę przedstawioną w rozdziale 5.1 możemy znaleźć mnożnik