image 092

92 Szyki antenowe liniowe i planarne

Wybór wielomianu Czebyszewa wydaje się być naturalny. Przypomnijmy, że wielomiany Czebyszewa T_m(z) mają cenne własności polegające na ograniczonej zmienności w pewnym zakresie zmian z. Własności te, wykorzystane w odpowiedni sposób, umożliwiają uzyskanie charakterystyki promieniowania, w której poziom wszystkich listków bocznych można ustalić na takim samym, teoretycznie dowolnym, poziomie. Dokładniejsze omówienie metodyki projektowania oraz wybranych własności szyku Dolph-Czebyszewa przedstawiono w rozdziale 6.

Należy podkreślić, że wielomian Czebyszewa, jakkolwiek najbardziej popularny, nie jest jedynym rozkładem stosowanym w technice antenowej do aproksymacji mnożnika antenowego. Szeroki przegląd możliwych do wykorzystania rozkładów można znaleźć w [22].

Warto również wspomnieć o rozkładzie Taylora n, który charakteryzuje się tym, że listki boczne mają taki sam poziom jedynie w pobliżu wiązki głównej oraz opadają w miarę oddalania się od wiązki głównej. Rozkład Taylora charakteryzują dwa parametry:

•    przewidywany poziom listków bocznych w pobliżu wiązki głównej,

•    parametr określający granicę opadania pomiędzy obszarem listków o ustalonym poziomie a obszarem listków o zmiennym poziomie.

Szczegółowe zależności analityczne można znaleźć w [1], jakkolwiek na rynku dostępne są programy zawierające numeryczną implementację procedury na popularną platformę PC [22],[24].

Innym ważnym rozkładem jest rozkład dwumianowy, który jest w istocie przypadkiem granicznym rozkładu Dolph-Czebyszewa z poziomem listków bocznych dążącym do zera (bądź do minus nieskończoności w mierze decybelowej). Obniżeniu poziomu listków bocznych towarzyszy poszerzenie wiązki głównej oraz, co ma istotne znaczenie praktyczne, znaczne zwiększenie różnicy poziomów sygnałów, którymi zasilamy poszczególne źródła promieniujące. Ta ostatnia własność znacznie ogranicza stosowalność szyków tego typu, gdyż trudno jest wykonać sprawne, tanie i technologiczne dzielniki realizujące podział mocy z dużą dynamiką. Warto w tym momencie podkreślić, że w szykach z niejednorodnym zasilaniem o dużej liczbie elementów promieniujących podstawowym problemem staje się realizacja układu zasilania, który powinien w sposób efektywny, w zadanym paśmie częstotliwości, doprowadzać sygnał w odpowiednich proporcjach do poszczególnych źródeł promieniujących. W tego typu układach dużą rolę zaczynają odgrywać tolerancje wykonania i z tego względu należy stosować w nich rozkłady amplitud, które wykazują niską wrażliwość na rozrzuty technologiczne wykonania poszczególnych elementów układu zasilania.