image 078

78 Szyki antenowe liniowe i planarne

inteligentnymi lub adaptacyjnymi (ang. adaptwe, smart, intelligent array)[6] są przedmiotem wielu badań, ze względu na możliwość ich wykorzystania w systemach telekomunikaci ruchomej [18].

5.1 Jednorodny szyk liniowy anten

Rozważmy liniowy układ N anten rozmieszczonych równomiernie wzdłuż osi z, odległych od siebie o d (rys. 5.1). Niech każda z anten ma taką samą charakterystykę kierunkową promieniowania $(0). Założymy ponadto, że każda z anten jest zasilana prądem o takiej samej amplitudzie, fazy zaś sygnałów zasilających każde dwie kolejne anteny układu różnią się o stałą wartość a. Celem niniej-

Rys. 5.1. Szyk liniowy anten o jednakowych charakterystykach promieniowania

szej analizy będzie określenie charakterystyki promieniowania takiego układu anten (szyku antenowego), przy czym założymy, że anteny te nie oddziałują wzajemnie na siebie. To ostatnie założenie ogranicza wprawdzie ogólność analizy, jednak pozwala uzyskać wyniki w formie zamkniętej i co najważniejsze umożliwia określenie własności szyku niezależnie od typu użytych anten. Liczne wyniki badań oraz realizacje praktycznych szyków antenowych pokazały, że zaniedbanie sprzężenia pomiędzy antenami jest często dopuszczalne i nie prowadzi do istotnych różnic pomiędzy wynikami uzyskanymi z użyciem tak uproszczonego modelu teoretycznego oraz rezultatami pomiarów.

Dla układu anten z rys. 5.1 pole w strefie dalekiej, pochodzące od układu anten, obliczymy jako sumę pól pochodzących od każdej z anten. Na wstępie stwierdzamy, że różnica faz pól wytworzonych przez dwie kolejne anteny szyku będzie stała i wyniesie:

^ = kd cos 0 -1- a    (5.1)

Zwróćmy uwagę na fakt, że z punktu widzenia pola strefy dalekiej nie jest istotne, czy różnica ta wynika z odległości d pomiędzy antenami, czy też ze