img044 (8)

wtedy ikonicznej notacji, którą przedstawia rys. 9a, będący wariantem rys. 8:
	i i	BZ ! ! ! i i i i i ii i i i i ii
t

wyprać, napisać

Rys. 9a

Rys. 9aprzedstawia sytuację, wktórej cała relacja mieści się w ramach oglądu, relacja ta ma więc aspekt dokonany. Czasowniki dokonane.określające procesy — takie, jak polski , czasownik, .wyprać — są w sposób naturalny interpretowane jako„ ograniczone-w czasie. Mają więc uwarunkowany strukturą wewnętrzną kontur c z a sowy, analogiczny do konturu przestrzennego rzeczowników, i wobec tego, podobnie jak rzeczownik stół, wyrażają relacje „policzalne”:

Jaś już trzy razy wyprał sobie sam skarpetki.

Natomiast czasowniki niedokonane nie mają kon-turu uwarunkowanego strukturą semantyczną: wyrażane przez nie relacje wypełniają ramy oglądu i „przelewają się” poza nie, tak że początek i koniec znajdują się poza bezpośrednim zakresem struktury. Graficznie można tę sytuację przedstawić jak na rys. 9b.

Relacji niedokonanej brak więc konturu — tak jak brak go rzeczownikom niepoliczalnym.

Najbliższy pojęciu rzeczownika niepoliczalnego jest niedokonany.czasownik nijaki, a- więc określający stan —np rwie rzyć. Stany są pojmowane^ jako sekwencje podobnych do siebie konfiguracji, a więc analogicznie do substancji, które są zbiorami podobnych

Rys. 9b

do siebie elementów. Można zatem powiedzieć, że kolejne stadia stanu „wierzenia” są do siebie podobne jak ziarnka piasku lub krople wody. Relacji opisywanej przy pomocy takiego czasownika można wobec tego przypisać większą lub mniejszą rozciągłość w czasie (choć wciąż bez wyraźnego konturu!) bez zmiany „gatunkowej” — nawet mała porcja „wierzenia” jest wciąż rozumiana jako „wierzenie”. W tym sensie ^wierzenie” jest taką samą homogeniczną substancją, jak „piasek”,jco symbolizuje następująca reprezentacja graficzna:

			MZ
		BZ	.-i
t

spać /wierzyć

Rys. 9c

89