IMG062

62

Oznuozsnle popiołu potęgę na oałkowltym spaleniu określonej masy wę-gla w ściśle ustalonych warunkach. Można go wykonać trzema metodami:

1) metodę powolnego spopielania węgla,

2} metodę szybkiego spopielania węgla,

3) metodo bardzo szybkiego spopielania węgla.

Najczęściej stosowana* Jest metoda szybkiego spopielania węgla. Polega ona na tym, te odważono w znormalizowanyn płaskie naczyńku próbkę węgla umieszcza ąię na brzegu otwartej mufli pieca magrzśfcego uprzednio do temperatury 850°C. Następnie naczyńko przemowa się z prędkości*

1 cm/min do strefy właściwego żarzenia, po czym mu/lę pieca zamyka się. Prażenie próbki węgla trwa okpło 40 minut w temperaturze 825°C. Zawartość popiołu w próbce paliwa oblicza się na podstawie różnicy mas przed i po prażeniu w stosunku do masy próbki.

8.4. CZęśCI LOTNE

Części letne określa się Jako ubytek masy próbki po prażeniu bez dostępu powietrza pomniejszonej o ilość wilgoci zawartej w próbce. Zawartość części lotnych w procentach wyraża się następujgoos

(0, - C₂) . 100

-c;-

- w⁸.

%

gdzie: G₁ - masa węgla, g,

G^ - rasa pozostałości po odgazowaniu, g,

W* - zawartość wilgoci powietrzno-suchej, St.

V miarę wzrostu stopnia uwęglenia paliwa zawartość części lotnych maleje. Oznaczanie zawartości części lotnych polega na prażeniu w znormalizowanych warunkach określonej masy węgla w zamkniętym tyglu w temperaturze 830°C w czasie 7 minut.

Istnieje wiele metod oznaczania części lotnych. W Polsce stosuje się metodę oznaczenia w pieou muflowym oraz według Dolińskiego.

8.3. ZDOLNOŚĆ SPIEKANIA, RI

Zdolność spiekania określa przydatność węgla dla przemysłu koksow-, niczego, gazowniczego i energetyki. Oznaczanie spiekalności według B. Rogi polega na pomiarze wytrzymałości mechanicznej metodę bębnenrę kokeru otrzymanego w na6tępuj*cy sposób: próbkę o masie około 1 g węgle zmieszanę z 5 g antracytu, uprzednie eprasowan* i obci*żonę (obclężni-klem 110 g) ogrzewa się bez dostępu powietrza w temperaturze 850°C* w czasie 13 minut.