img186

186

d) Balnierze ćwuobr&aowe. Zasadniczym przeznaczeniem tych instrumentów są pomiar;.- długości i kątów poziomych w poligonizacji oraz dokładne pomiary sytuacyjne metódą biegunową w terenach falistych i górskich.

Jednym z najbardziej znanych i rozpowszechnionych instrumentów tego typu jest instrument ńossasrćta-Zeissa "Eedca" (rys, 197), Komplet pomiarowy obejmuje teodolit o dokładności odczytu kręgu poziomego 0,1 * - 0,p' (zależnie od typu) i dwie łaty drewniane ustawiane poziomo na metalowych statywach (rys. 19&)* Używając przełącznika możemy otrzymać pełny obraz pola widzenia lunety dla poniaru kątów oraz podwójny obraz dla pomiaru odległości poziomej za pomooą autorodukoyjnego urządzenia dalmieiozego. Pomiar odległości wykonujemy tylko w 1 położeniu lunety.

Zasięg pomiaru odległości wynosi 18C m, dokładność -2 ca na 100 a, co ap. w terenie górzystym jest nieosiągalne przy bezpośrednich pomiarach długości taśmą lub łatami.

Jako drugi przykład dalmierza dwuobrazowego zostania omówiony bazowy tachimetr redukcyjny 32T 006 Zeissa (rys. 199), zbudowany na innej zasadzie niż instrument Bosahąrdt-Zeiss-Bcdta. Oznaczenie BRT 006 jest skrótem nazwy tachiaetzu w języku nicmicokim (Bae^J s-Reduktions-TachyLCter) oraz określeniem błędu pomiaru dalmierzem, k .óry jest proporcjonalny do odległości i nie przekracza 0,06$.

Ta chime trem BET 006 można mierzyć odl- włości zredukowane automatycznie na poziom oraz kąty poziome i pionow..

Pomiar odległości opiera się na zasadzie bazy o zmiennej długości 1, wbudowanej w tsodolit i widocznej poi stałym kątem paraiefcfcycznym £ z punktu P_if do .którego mierzy się odległość ze stanowiska instrumentu (rys. 199).

Bazę stanowi liniał metalowy 7 o długości pOB im z podzlalką c interwałach 0,9 mm.

Opis sposobu pomiaru zawierają podręczniki dla geodetów lub prospekty firnowe. Istnieją również dwuobrazowe nasadki dalmierza dc teodolitów.

4.3.5. Pomiary tachljaetryczna v terenlę i opraćo.vanie wyników

Prace terenowe prży pomiarach tachimetrycznych obejmując 1) przeprowadzenie dokładnego wywiadu w terenie oclem odpowiedniego wyboru stanowisk (osnowy), 2) wyznaczenie wzajemnego położenia stanowisk I ich wysokości (pomiar kątów, boków i niwelacja), 3) wyznaczenie sytuacji i wysokości punktów rozproszonych (pikiet) zdejmowanego’ terenu.

Stanowiska powinny być tak wyznaczone, aby teren był c. odrze T/idoczny w promieniu do 200 m (z dala od przeszkód, jak zabudowania i zadrzewienia, *.7 terenie pagórkowa tym raczej aa wznie sieniach). Obrane stanowiska