img208

208

5.5.5. Heprodukcja nsp

Otrzymywanie z czystorysów lub z innycb map ich wtórników nazywamy reprodukcją mapy. Wyróżnia sit w tej dziedzinie reprodukcję wielonakła-dową opartą na zasadzie zastosowania fotografii do druku cap, czym zajmują się na ogól przedsiębiorstwa kartograficzne, lub reprodukcję mało-tskłodową opartą na ząsadzie przeźroczy lub odbitek kserograficznych.

$ działach geologiczno-mierniczych fcopald stosuje się powszechnie metodę oza Udową.

Metoda ozalidowa reprodukcji jest prosta, szybka i tania, dzięki czemu znajduje jeszcze szerokie zastosowanie pomimo szeregu wad. Kopię wykonujemy przez naświetlenie matryoy oryginału na papierze światłoczułym, tzw. ozalidzie, światłem dziennym w ręcznej kopiarce albo światłem lamp łukowych w płaskiej kopioramie lub w kopiarce rotacyjnej (rys. 323). uy-wołanie odbitki następuje sposobem suohym w parach amoniaku lub sposobem półnokrym przez zwilżenie naświetlonego papieru specjalnym wywoływaczem.

Lletody te są jednak wypierane przez nowsze urządzenia do reprodukcji.

5.5.4-. Kartowanie zdjęó

Kartowaniem zdjęć nazywany prace graficzne 1 pomocnicze obliczenia związane ze sporządzaniem mapy na podstawie szkiców polowych, miar w terenie lub odbićreb stanu eksploatacji górniczej. Oryginalny rysunek mapy sporządza się na papierze wysokiej wartości technicznej (np. z bristolu z wkładką aluminiową) aito na innym materiale kartograficznym, o cechach trwałoścj i traku otcurczllwości. Opracowania graficzne mapy dzieli się ;v3 następujące grupy; 1) rysunki znaków pomiarowych, 2) szkice sieci osnów geodezyjnych, 3) szkice polewę, 4) mapy sytuacyjne, wysokościowe i Łytuacyjno-wyaokośeiowe, 5) przekroje podłużne i poprzeczne terenu.