cechy zbędne, to zwiększają się perspektywy na to, że niezbędności pozostawionych ccch będą istotnie odchylały się od zera.
Posługując się tablicą 11.1 możemy prześledzić cały proces redukcji cech. Proces ten zaczyna się od zbioru 10 cech. a kończy wtedy, gdy pozostaje już tylko jedna cecha (kolumna 2 tab. 11.1). W kolumnie 3 podane są te cechy, które każdorazowo eliminowane są w kolejnym kroku. Kolumna 4 podaje miarę dyskryminacyjną T2 aktualnie istniejącego zbioru p* cech; kolumny 5, 6 i 7 zawierają wartość weryfikacyjną F testu wielowymiarowego, odpowiednie stopnic swobody v, i v2 oraz krytyczne prawdopodobieństwo błędu a, od którego począwszy przy teście wielowymiarowym zachodzi już istotność. W kolumnie 8 podana jest niezbędność £/, cechy, która ma być wyeliminowana, w kolumnie 9 podana jest wartość weryfikacyjna ze wzoru (11.82)
Tabela 11.1
Pełny proces redukcji cech w schorzeniu tarczycowym
Krok
P*
cecha
reduk.
Miara T2
pozost.
cech
>8 * >4 * yj >2 ■>9 ■>6 )'io
F
pozo
stał.
ccch
5,30
6,41
7,71
9,22
11,1
13,5
14,9
16,2
17.0
24.1
Stopnic swobody V1 V2 |
a (*10-*) |
Miczbęd ność "i cechy redu- kow. |
Wartość weryf. redu- kow. cechy |
Stopnie swobody vi v2 |
Wartość kryt p 05 | |
200 11 |
1930 |
0,0253 |
0,0131 |
2 |
11 |
3,98 |
66 12 |
569 |
0,124 |
0.0711 |
2 |
12 |
3,89 |
38,4 13 |
159 |
0,268 |
0,170 |
2 |
13 |
3,81 |
26 14 |
43,4 |
0.364 |
0.258 |
2 |
14 |
3,74 |
18.7 15 |
11.4 |
0.449 |
0,358 |
2 |
15 |
3.68 |
13,6 16 |
2,9 |
1.40 |
1,40 |
2 |
16 |
3,63 |
9,6 17 |
1,7 |
1,61 |
2,13 |
2 |
17 |
3,59 |
6,8 18 |
1.6 |
1,82 |
3,59 |
2 |
18 |
3,55 |
4,2 19 |
3.9 |
1.17 |
3,26 |
2 |
19 |
3,52 |
2 20 |
4,8 |
2.41 |
24,1 |
2 |
20 |
3,49 |
n-J-p*+ 1 Vi J- 1 \+T2-u,■'
a w kolumnach 10 i 11 pokazane są odpowiednie stopnie swobody, oraz wartość krytyczna F dla a = 0.05.
Pozostałą przy końcu tego procesu cechą jest cecha y10, którą już poprzednio uznaliśmy jako najlepszą cechę dyskryminacyjną. Uzyskana w procesie redukcji para cech y6, y10 także już poprzednio została uznana za najkorzystniejszą kombinację.
238