page0149

146

Niektórzy ze spółczesnych opierając się jedynie na wiadomości, że Tylicki nie był w żadnej innej akademii jak w Krakowskiej, posądzili go o brak nauki, co było jednak fałszywem (¹); lecz już o brak rozumu posądzić go nie mogli, bo go dał nie małe dowody piastując urząd kanclerza, który to urząd często był ciężkim dla prawego człowieka. Wypadało bowiem stanąć śmiało,, nieraz z niebezpieczeństwem życia, kiedy się dotykało którego z możnych domów, broniąc słabszego. Nie chciano go też puścić od kanclerstwa, bo Rzeczpospolita miała z niego wielki pożytek. Dał także w tem dowody wielkiego rozumu, że gorąco miłował prawdę. „Mówcie mi w oczy co o mnie myślicie, odzywał się do otaczających, bom przecie i ja człowiek.^

Kto rzeczywiście swego udoskonalenia pragnie, kto z prawdziwie chrześcijańskim zapałem ku Bogu, tej Najwyższej Doskonałości podąża, ten pojmie łatwo, że mu daleko pożyteczniej usłyszyć o sobie sąd choćby najsurowszy, niż pochlebstwo,

1

„Chociaż filozofji, jurisprudencji nic skosztował, z daru jc-dnaltboskiego nie tylko był mówcą gładkim, ale w rzeczach wielkich tak mądrym i dzielnym, że najgwałtowniejsze interesa ojczyzny na Piotrze bezpiecznie polegać mogły/⁴ (pisze Jaroszewicz wMatce świętych).