IMGW33

4. MKTODY KONSOLIDACJI N ANOPROSZKOW

Ze względu na metastabilny charakter nanoproszków met(xly wykorzystujące działanie wysokiej temperatury mąją ograniczone zastosowanie. Pomimo tego ] dotychczas przeprowadzone badania wykazały', że lite materiały mogą być wytwarzane metodami spiekania lub prasowania na gorąco nanoproszków w temperaturach rzędu 90DMI00 K w czasie do l minuty. Obserwuje się wzrost wielkości nanoziaren materiału wyjściowego, np. NdFeB/a-Fe, ZrV,. LaNis. Mo-Al. Ti-Fe (rys. 4.1) 12-5J. Jak wykazały dotychczas przeprowadzone badania, w przypadku i funkcjonalnych materiałów nanokrystalicznych, ich właściwości użyteczne zależą od wielkości krystalitów. Tak więc projektowanie wybranych właściwości jest ściśle powiązane z procesami formowania i spiekania.

Rys. 4.1. Zależność wielkości kiysialuów od temperatury obróbki cieplnej wybranych na-nomatciiałów magnetycznych typu RH*3d otrzymanych metodą HEBM |4J

4.1. Formowanie

Formowanie wyrobów polega na zagęszczeniu proszków w zamkniętej przestrzeni. Kształt wypraski narzuca zarazem wybór metody formowania. Podczas formowania następuje zbliżenie cząstek proszku przez zwiększenie powierzchni styku. Występuje też oczyszczenie powierzchni proszków z tlenków przez ich mechaniczne starcie. Wzajemne przemieszczanie cząstek proszku, czyli tzw. płynięcie. wywołuje na skutek tarcia wzrost temperatury. W ten sposób jest ułatwione ich scalanie. Wytrzymałość mechaniczna otrzymanych wy prasek jest niewielka, ponieważ uzyskuje się ją głównie w wyniku oddziaływania sił adhezji oraz mechanicznego zazębiania się cząstek proszku w trakcie procesu.

Formowanie na zimno można wykonać przy użyciu, między innymi, następujących metod:

-    prasowania na zimno jednoosiowego jedno- i dwustronnego.

-    prasowania izostatycznego.