Kochański2

wodnikami, natomiast skóra zawierająca większą ilość gruczołów potowych i łojowych oraz skóra wilgotna wykazują większe przewodnictwo dla prądu i z tego te¹ względu pod elektrodami umieszcza się mokre podkłady nasycone 0,l-0,5^#/o roztworem soli kuchennej. Należy równie¹ uwzględniać stan miejscowy skóry, ponieważ ubytki skóry, stany zapalne i inne zmiany patologiczne powodują znaczne zmniejszenie lub zniesienie oporu skóry i wywołują w tym miejscu uszkodzenia lub oparzenia elektrolityczne.

Droga przepływu prądu przez tkanki między elektrodami w poważnym stopniu zależy od kierunku jego przebiegu w stosunku do ułożenia i ukształtowania tkanek i z tego względu rozróżnia się galwanizację podłużną i poprzeczną

• Galwanizacja podłużna występuje przy podłużnym ułożeniu elektrod, stosownie do długiej osi ciała, a opór prądu jest wtedy około 4 razy mniejszy niż przy ułożeniu poprzecznym. Wynika to z budowy anatomicznej człow ieka, ponieważ naczynia i nerwy oraz część mięśni w zdecydowanej większości przebiegają w zdłuż długiej osi ciału i prąd przepływ ając tą drogą napotyka na najmniejszy opór. W tych warunkach prąd nie tylko napotyka mniejsze opory na swojej drodze, ale również ma większą łatwość do przepływu po najkrótszej drodze oraz ma zwiększoną możliwość do omijania tkanek o większym oporze takich jak tkanka tłuszczowa, kostna, powięzić, błony ląc/notkankowe i inne.

• Galwanizacja zstępująca polega na ułożeniu proksymalnym anody, a na dystalnym katody. Takie ułożenie elektrod przyczynia się do obniżenia pobudliwości ruchowej, rozluźnienia mięśni oraz do obniżenia bólu.

■ Galwanizacja wstępująca następuje po ułożeniu proksymalnym katody, a na dystalnym anody. Takie ułożenie wpływa na zw iększenie pobudliwości nerwów i mięśni.

i	i
	y
	<

Hyc. 53. Przepływ prądu poprzeczny

Ryc. 54 Przepływ prądu zstępujący

y

y

Ryc. 55. Przepływ prądu wstępujący

76

1

   Galwanizacja poprzeczna ma miejsce wtedy, gdy prąd przepływa przez tkanki poprzecznie w stosunku do długiej osi ciała i napotyka wtedy na zw ielokrotnioną ilość oporów, jaką stanowńą warstwowo ułożone tkanki oraz powięzie i błony.

*    Kołnierz galwaniczny (wg metody Szczerbakowa) działa bodźcowo na segmenty układu wegetatywnego, zazwyczaj wykonuje się w zespołach bólowych kręgosłupa szyjnego i barków oraz w celu poprawy warunków odżywczych tej strefy. Nawilżony podkład duż.yeh rozmiarów nakłada się na górny odcinek kręgosłupa i boczne powierzchnie szyi i oba barki, który sięga na dole aż do grzebienia łopatek. Na podkład nakłada się odpowiednio mniejszą elektrodę czynną o w7kroju odpow iadająca kołnierzowi, którą łączy się z anodą. Na okulicy krzyżowo-lędźwiowej umieszcza się elektrodę bierną o wymiarach 10 x 15 cm. połączoną z katodą. Zabieg rozpoczyna się od natężenia 6 mA i czasie trwania 6 minut. W następnych zabiegach zwiększa się stopniowo natężenie o 2 mA. a czas o 2 minuty, aż do osiągnięcia