LIW 3 jpeg

• Przestrzeń pomiarowa

Podstawowe wymiary geometryczne przestrzeni pomiarowej to: szerokość - 2,20 m; wysokość - od 1,40m na początku do 1,60m na końcu przestrzeni pomiarowej; długość - 10m. Formowanie profilu prędkości średniej wiatru i turbulencji atmosferycznej odbywa się w pierwszej części przestrzeni pomiarowej, na długości ponad 6m, przy pomocy odpowiednich siatek turbulizacyjnych, barier, iglic i klocków o odpowiedniej geometrii i rozstawie oraz regulowanej mechanicznie wysokości. W przestrzeni pomiarowej można wydzielić cztery charakterystyczne segmenty o długości 2,50m każdy. Segment pierwszy ma ściany boczne pełne (z oknami) w rozstawie 2,20m. Pozostałe segmenty mają ściany boczne ażurowe (z poziomymi regulowanymi szczelinami w celu zmniejszenia tzw. efektu blokowania przepływu) w rozstawie 2,20m i ściany boczne pełne (z oknami) w rozstawie 3,40m, W segmencie trzecim i czwartym przestrzeni pomiarowej znajdują się dwa okrągłe stoły pomiarowe o średnicy 2m, obrotowe, o kącie obrotu do 180°. Pierwszy przeznaczony jest głównie do badań zjawisk opływu i ich wizualizacji oraz klimatu wiatrowego i wia-trowo-środowiskowego. Drugi stół obrotowy przeznaczony jest głównie do badań aerodynamicznych i aeroelastycznych budowli i konstrukcji. W górnej części przestrzeni pomiarowej znajduje się pozycjo-ner (koordynatnik) - urządzenie do mocowania wszelkiego rodzaju sond pomiarowych i kontrolowanego ich przemieszczania się w całym obszarze przestrzeni pomiarowej w kierunkach x, y, z. Sufit przestrzeni pomiarowej może zmieniać swoje położenie w kierunkach góra-dół, co umożliwia sterowanie gradientem ciśnienia statycznego w przestrzeni pomiarowej. W tylnej części przestrzeni pomiarowej zlokalizowane są dwie tensometryczne wagi aerodynamiczne do pomiarów sił i momentów aerodynamicznych: jedna pięcioskładnikowa dla modeli pionowych, druga trójskładnikowa dla modeli poziomych.

•    Dyfuzor z siatką zabezpieczającą wentylator

Dyfuzor, który znajduje się za przestrzenią pomiarową, ma przekrój początkowy prostokątny, końcowy - kołowy (przekrój wentylatora) i długość 5 m.

•    Wentylator

Wentylator osiowy, jednostopniowy, o sprawności rzędu 0,8 - 0,9, średnicy zewnętrznej 2,72m i prędkości końca łopaty do ok. 100 m/s, umieszczony jest po stronie ssącej tunelu aerodynamicznego.

•    Układ zasilania i sterowania obrotami

Silnik prądu zmiennego, krótkozwarty, napędzający osiowo wentylator, o mocy 200 kW, obrotach nominalnych 750 obr/min, napięciu zasilania 220 V, sterowany falownikiem.

•    Maksymalna średnia prędkość przepływu powietrza w przestrzeni pomiarowej

Vmax = 40 m/s.

Pracownicy Laboratorium Inżynierii Wiatrowej

Dr inż. Grzegorz Bosak

Pracownik naukowo-dydaktyczny, adiunkt

Prof. dr. hab. inż. Andrzej Flaga Kierownik LIW

Mgr inż. Zygmunt Szczerba Pracownik inżynieryjno-techniczny, elektronik

Mgr inż. Renata Rzegocka Pracownik inżynieryjno-techniczny, administrator budynku

Inż. Józef Flaga

Pracownik inżynieryjno-techniczny, automatyk, modelarz