Wielkość okieślomi juko eiillui ki/ywol|n|uWM % pracy elemeiiliimej;
Lab = J 8.L -1(Px -clx I Py -dy l I’, (I/,) } l*x -dx I | Py -dy I ) \\ cl/
(AB) (I 0 (I
(IM)
nazywamy pracą całkowitą wykonaną przez siłę P. Pracę całkowitą można również zapisać jako:
L = j8L = |(PX ■ x + Py ■ y + Pz ■ ż)dt (165)
o
Jednostką pracy w układzie SI jest [N-m].
Uwaga!
Jeżeli w układzie występuje układ sił działających na punkt, czyli:
i=l
to wówczas praca elementarna wykonana przez układ sił jest algebraiczną sumą prac elementarnych wykonanych przez poszczególne siły:
5L = j^5L; (166)
i=l
Analogicznie praca całkowita wykonana przez układ sił jest sumą algebraiczną prac całkowitych wykonanych przez poszczególne siły:
L = fjLi (167)
i=l
Załóżmy, że na ciało pozostające w ruchu postępowym działa układ sił zewnętrznych P,,Pj...Pn. Przy postępowym ruchu ciała trajektorie wszystkich jego punktów są krzywymi przystającymi. Wektory elementarnych przemieszczeń wszystkich punktów ciała są geometrycznie równe:
d? = dij = di^.
W przypadku prędkości jest lak sumo, HniuMittiiiiH praca układu sil jest wu,* lówuu:
«l - - Ż«Li - ŻPi ’ vj • dt = £P, •'vs • dt = d| • ^Pi ■
il i=l i=l i=l
()/,linczując przez P wektor główny sił zewnętrznych, d% — wektor elcmeiilm ncgo przesunięcia środka masy, mamy:
(KiH1
8lip,=P-d%
Rys. 56
Obliczmy pracę elementarną wykonaną przez układ sił P^Ę... Pn przyłożony d" bryły w ruchu obrotowym.
Praca elementarna jest równa:
i=l i=l
gdzie V; - prędkość liniowa i-tego punktu.
W ruchu obrotowymi prędkość liniowa i-tego punktu jest równa:
praca elementarna będzie więc określona jako:
8L = ^o5^xPj)dt.