I. |BI.= J(M-P,.f)-A,
o r
ostatecznie praca całkowita to:
LAB=(M-P,-f)^.
MA <li|i-( N I' I I i M )il«|.
WnIiiwiii|i|i‘ te wiclkońci do wzoru mii pilicę, oli /yiiiiiuiy ol!pl) T-drA l (M -1* - f -T-r)d<p.
Wiemy, że: dtp --1—, r
użyli: 8L--T-drA +(M -P, f-T
r
dr
po uproszczeniu: 8L = (M-Pj - f)——.
r
Praca całkowita wykonana przez układ sił będzie równa: Sa dr.
Niech na punkt materialny o masie m działa siła P (rys. 64).
Rys. 64
Dynamiczne równania ruchu punktu względem przyjętego układu odniesienia będą mieć postać:
m ■ x = Px m • y = Py m ż = P,
:*!-i ■■■ i■ ■■.. : i...... ■ ■ J ■ '■ 1' ■■■ '"i"»i’1 W1 "tP":1 'HWłi/ ' ■ ''JBiPMI,...........i.........V'":l'■ Yi-"1'5,!i" iii.i
1'oiiiiiu/yiiiy równniiin (17) przez prędkości o odpowleduinli klmmluicli i U* rówiiiimn dodamy do siebie stronami, wówczas otrzymamy;
m(x • x + y • y + ż • ż) = Px • x + Py • y + Pz • ż.
Wyrażenie po lewej stronie jest pochodną energii kinetycznej po czasie (zależność (152)):
dE • /
dt
■— = m(x-x-t-y-y + ż-ż) = E, j
czyli:
dE = (Px • x + Py • y + P2 ■ żjdt, gdzie:
8L = (Px ■ x + Py • y + Pz ■ ż) dt.
Ostatecznie możemy zapisać:
dE = 8L (176)
Z równania (176) wynika, że elementarna energia kinetyczna jest równa elementarnej pracy. Jeżeli równanie (176) obustronnie scałkujemy, to dostaniemy:
JdE = j 8L,
co po rozwiązaniu całki da nam:
(177)
Równanie (177) to tzw. zasada równowartości energii kinetycznej i pracy. Określa ona, że przyrost energii kinetycznej układu między dwoma charakterystycznymi położeniami (I, II) jest równy pracy całkowitej wykonanej przez wszystkie siły, w czasie gdy przyrost ten następuje. Zasadę tę można stosować zawsze do opisu zjawiska ruchu punktu, bryły czy układu brył.
Jeżeli: LM1 = 0, to: En - Ej = 0.
En = E, = const.
Zależność (178) to tzw. zasada zachowania energii kinetycznej.
(178)