Metoda Knill�w

Jednym z celów metody Knillów w tym i naszych zajęć jest wiara w to, że każde dziecko nawet najbardziej pasywne można zachęcić do przejawiania własnej inicjatywy i aktywności. Nauczyciel w pracy z dzieckiem upośledzonym powinien być terapeutą a praca jego powinna być oparta na wzajemnej sympatii, zaufaniu. Nauczyciel powinien podążać za potrzebami dziecka.

Metoda Mariannę i Christophera Knillów zawiera się w opracowanych przez

9

nich Programach Aktywności - Świadomość Ciała, Kontakt i Komunikacja.

Są to cztery Programy, Program Wprowadzający i Specjalny Program dla osób bardzo niesprawnych fizycznie ( SPH). Do programów dołączone są kasety ze specjalnie skomponowaną muzyką. Muzyka zarówno stymuluje jak i podwyższa uwagę. Dzięki słuchaniu specjalnego tonu sygnaturki na początku i na końcu każdego programu, dziecko stopniowo uczy się rozpoznawać sytuację, a to przygotowuje do łączenia jej z określoną aktywnością. Każdy ruch dziecka wspierany jest przez akompaniament muzyczny, będący „ sygnałem" konkretnej aktywności.

Programy stanowią ramy, dzięki którym rozwija się kontakt społeczny, ruch i zabawa. Mogą być stosowane przez każdą osobę, która ma regularny i dobry kontakt z dzieckiem. Programy mogą być skutecznie stosowane w pracy z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi o różnym poziomie rozwoju intelektualnego i z różnymi rodzajami niepełnosprawności fizycznej.

Metoda z powodzeniem stosowana jest u dzieci, osób autystycznych, psychotycznych, z uszkodzonym wzrokiem, słuchem i w różnym stopniu niepełnosprawności intelektualnej i fizycznej.

Stosując programy aktywności Knillów należy kierować się zasadami:

I .Dawać dziecku tyle czasu ile ono potrzebuje.

2. Powstrzymywać każdą aktywność, która wywołuje stres lub napięcie.

3. Dostosować program do indywidualnych potrzeb dziecka. Wprowadzić ograniczenia konieczne ze względu na jego specyficzną niepełnosprawność. Uwzględnić doświadczenia, których ono potrzebuje.

4. Upewnić się, że ubiór nie ogranicza jego ruchów.

5. Należy pamiętać, że kontakt i komunikacja jest ważniejsza niż sam ruch.

Postanowiłyśmy przedstawić zajęcia metodą Knillów, aby ukazać jej walory w pracy z dziećmi na różnych poziomach intelektualnych i ruchowych oraz w różnym wieku. Zespół dzieci dobrany jest w taki sposób, aby widoczne były różnice w wykonywanych przez nich aktywnościach (jedne będą wykonywać je samodzielnie, drugie pokierowane przez nauczyciela, inne tylko z pomocą nauczyciela). Ukażą się również różnice w zachowaniu, część dzieci chętnie wykona ćwiczenia, niektóre mogą całkowicie odmówić współpracy. W zajęciu bierze udział czwórka dzieci : dwóch chłopców i dwie dziewczynki. Każde z dzieci aktywność wykonuje z partnerem. W związku ze zróżnicowanym poziomem intelektualnym, wiekowym i ruchowym dzieci, zajęcia nasze łączą w