W procesie oddzielania warstwy skrawanej od materiału obrabianego, tworzenia się wióra oraz powstawania powierzchni obrobionej zachodzą równocześnie i oddziaływująna siebie w sposób uwikłany zjawiska;
- odkształcenia sprężystego i plastycznego,
- pękania materiału,
- tarcia zewnętrznego i wewnętrznego,
- powstawania i rozchodzenia się ciepła,
- adhezji i dyfuzji,
- przemian fazowych materiału obrabianego,
- reakcji chemicznych.
Poznawanie istoty i przebiegu wymienionych zjawisk i ich skutków w trakcie obróbki odbywa się najczęściej na drodze badan i analiz zjawisk zachodzących w uproszczonych modelach procesu skrawania.
Doświadczalnie stwierdzono, że przebieg tworzenia się wióra jest jednakowy w każdym rodzaju obróbki, tzn. wiór tworzy się w sposób podobny tak podczas toczenia, jak frezowania, strugania itp. Ostrze narzędzia, mające kształt klina, jest wciskane w obrabiany materiał pod działaniem sił skrawania. Wskutek nacisków wywieranych przez powierzchnię natarcia ostrza następuje zgniot, czyli przesunięcie wzajemne cząstek w warstwie skrawanej. Dalsze działanie sił skrawania powoduje naruszenie spójności materiału, a więc następuje oddzielanie warstwy skrawanej od materiału skrawanego, czyli ścinanie. Oddzielona część warstwy skrawanej (element wióra) przesuwu się po powierzchni natarcia ostrza lub odpada. Cykl ten jest procesem nieprzerwanym, powtarzającym się w następującej kolejności; zgniot, ścinanie oraz spływanie dalszych części wióra po powierzchni natarcia ostrza.