op21

CUkASZ OPAUNSKt

Wi?;c na zły rząd narzekali Ciż, co wspólnie uciekali. Stanąć było samym, a ni(e! Uchodzić, chociaż hetmani Uciekli, lecz ohomować Wojsko i regimontować.

Aleć woleli do Lwowa Raczej niż do Konstantynowa. A tam pręt ko pojachawszy I do koła się zwoławszy, Poczęli rożnie wotować.

.Tako ojczyznę ratować.

„Bo wszyscy (mówią) zginiemy, Jeżli się nie zaciągniemy.

Ale trudno bez pieniędzy, Kiedy żołnierz w takiej nędzy. Za czym trzeba gotowego Żołdu dla wojska nowego”.

To gdy rzekli, o mój Panie,

W jakim tam strachu Ormianie, Księża, mieszczanie z kupcami: Go się będzie działo z wami! Grabianka ^2W, lub przestrzeżony. Przecie został pogrnbfony. Szturm do sklepów uradzili I tę odwagę *» zlecili Łomzie ^m‘ cnemu. Więc potężnie Uderzył i dobył mężnie Kilka zamków 1 zdobyczy Dostał, którą zaraz liczy

Grabtanka — bógaty mieszczanin lwowski odwaga — czyn bohaterski.

Łgjnza _ Radziejowski, starosta łomżyński,

Między pany. Narzekali Ci, którym wszytko pobrali.

Lecz ich pewnie upewniają,

Ze wkrótce odebrać mają.

Tak tedy na zaciąg ąuldęm ***

Wzięli ad pubł&ćatn fidem ^s5ł,

I.ecz się in rem obróciło Pni/atam *». bowiem nie było

0    czym jachać do Warszawy,

Gdzie pilno wabiły sprawy.

A co sobie gwałtem wzięli.

Myśmy wszytko popłacili.

Instygator⁴⁸⁸ mówi, a tuś.

Mazurowi, peculatun^!ST.

A ciebie wieża *^an w Lublinie,

Upewniam, wkrótce nie minie.

1    tak było, nie wskórał nrc Nieborak nasz pan Źytkiewiczⁿ*.

Luboć mu to. on zaś potem...

Ale milczę teraz o tern.

To masz moje Jragmgni urn    „Wojny pilawieckiej";

Powiedzże. czy każesz dokończyć?' — Nie tvlko [ci] Radze, ale i proszę, mój kochany bracie.

Dokończ, a dokończywszy, podaj między ludzi,

Niech się przynamniej wstydzą, co nam wstyd

i hańbę

*** fluidem — wprawdzie.

“* ad publicam fidem — na kredyt państwa.

‘ ^ir‘ ^re,» — prifaiam — no cele prywatne, in.iti/ffator — oskarżycie! publiczny Pnulatus — złodziej grosza publiczneeo. wieże — więzienia.

^1X1 ZgtkieuHce — initygator koronny.

^,,u fragmentem — urywek.