P1020327

się jony różniące się znacznie ruchliwością od jonów obecnych pierwotnie w roztworze. Punkt końcowy miareczkowania ustala się graficznie na podstawie wykresu przedstawiającego zależność przewodnictwa miareczkowanego roztworu od objętości dodanego odczynnika miareczkującegtt Podczas miareczkowania konduktomelrycznego w miarę doflSWIniS odczynnika miareczkującego objętość roztworu wzrasta, a jego stężenie ulege zmianie. Rzeczywistą wartość przewodnictwa iffl^skuje się, uwzględniając poprawkę na rozcieńczenie roztworu. Miareczkowanie konduktometryczne znajduje zastosowanie przede wszystkim w reakcjach zobojętniania i strącania. Konduktometryczne określenie punktu końcowego miareczkowania jest pizydatne szczególnie w przypadku roztworów silnie zabarwionych lub mętnych.

Przebieg krzywych miareczkowania konduktometrycznego w układzie kwas - zasada zależy od stopnia dysocjacji kwasu i zasady. W alkacymetrii można wyróżnić następujące przypadki miareczkowania:

-    mocnego kwasu mocną zasadą (lub odwrotnie)

-    słabego kwasu mocną zasadą (lub odwrotnie)

-    słabego kwasu słabą zasadą (lub odwrotnie)

-    mieszaniny kwasów mocnego i słabego mocną zasadą.

W przypadku miareczkowania mocnego kwasu mocną zasadą otrzymuje się krzywą miareczkowania przypominającą swym przebiegiem literę V, załamanie której odpowiada końcowemu punktowi miareczkowania. Oznaczanie kwasu solnego opiera się na reakcji:

H* +CT+Na⁺ + OH"—► Na⁺ + CT +HjO

W trakcie miareczkowania bardzo ruchliwe jony H* są zastępowane mniej ruchliwymi jonami Na⁺, Przewodnictwo roztworu maleje nż do do osiągnięcia P.K. miareczkowania, a po jego przekroczeniu rośnie w wyniku wzrostu stężenia bardzo ruchliwych jonów OH',