m
7

O przestrzeni, która nas otacza 91

O przestrzeni, która nas otacza 91

l Na zdjęciu dięcia w obu

v Warszawie

Liwą z gan-że sklepy na : powstaje z ro-Widzimy ją, r.ając artykuł.

Zakrzówku Dariusza Ko-

i ów wygląda rażenie nie*

• y z czterecr

e ków. Mury się rozma-ężnej, egip-e zderzenie kolory: zie-j.alne, z pć4-

ue wrażen.e dziedziz-

iakiejś nać-— połudre > zresztą sśf

wskazuje na monumentalizm skrzyżowany z kameralnością sugestywny, zimny, budzący jednak podziw dla odwagi architektów, którzy dokonali na pewno wyłomu w budownictwie klasztornym i kościelnym. Odcięli się jednak wyraźnie od tego, co z zewnątrz, a fakt, że do kościoła wejść można tylko w niedzielę i że kościół w masywie prawie górskiej przestrzeni pnących się brył jest niewidoczny, podkreśla izolację sacrum od profanwn. Ta -jemnica dla wybranych — czy taki powinien być kościół i klasztor XXI wie-* ? Wolałbym, aby wiara nie mieściła się za wielkimi i dziwnymi murami zapraszała do środka każdego z ruchliwej ulicy.

Czy architektura XX w. ukształtowała przestrzeń, w której dobrze się r- e? Czy jest ludzka czy nieludzka, swojska czy obca? Na te pytania każdy pćpowiedzieć musi w swoim imieniu. Włączenie jej do podręczników literały wydaje mi się jednak koniecznością.

przez

moni

TT:

Prą',

ua.