P1120619 [1024x768]

213

213

Dzieląc powyższe równania stronami, otrzymujemy

|. c_ + 2Ac^	( c, + Ac"!
log—-	log-«-
V. )	k ^c« J

<»)

Ponieważ rozwiązanie tego równania względem c, jest skomplikowane, w załączonej tabeli podano niektóre wartości Z z odpowiadającymi im stosunkami stężeń cjtsc.

Do wyznaczania stężenia oznaczanego jonu metodą wielokrotnego dodatku wzorca stosuje się metodę Grana, która polega na linearyzacji krzywej dodalkU w/uica (rów--

nanic (2) można przekształcić do postaci liniowej: 10^{,: N} = I0^{,: / v} (c_p + c_w)). Kreśląc

zależność (V_p + V_w) 10^Ks od stężenia lub objętości dodanego roztworu wzorcowego, otrzymamy linię prostą, która ekstrapolowana do zerowych wartości {V_p + VJ) I0^,:s da nam wartość stężenia początkowego w próbce lub objętość wzorca odpowiadającą objętości próbki o takim samym stężeniu jak wzorzec. Metodę Grana stosuje się także do wyznaczania punktu końcowego miareczkowania potencjometrycznego.

Zagadnienia do opracowania

1.    Potencjał elektrody, metody pomiaru.

2.    Elektrody jonoselektywne — podział, budowa, potencjał.

3.    Zastosowanie elektrod jonoselektywnych.

4.    Metody dodatku wzorca.

5.    Metoda ekstrapolacyjna Grana.

Literatura

1.    Koryta I.. Dvorak J., Bohd£kova V.: Elektrochemia. PWN. Warszawa 1980. s. 225-233.

2.    Cammann K.: Zastosowanie elektrod jonoselektywnych, WNT. Warszawa 1977. s. 74—142 i 184— 209.

Aparatura

Jonometr lub inny miernik potencjału o dużym oporze wejściowym, chlorkowa elektroda jonoselektywna, chlorosrebrowa lub kalomelowa elektroda odniesienia z kluczem elektrolitycznym wypełnionym I M roztworem KNO3, szkło laboratoryjne.

Odczynniki 0.01 M KCI, 0.1 M KCI. I M KNO,.