PB150118

POSTĘPOWANIE W STANACH NAGŁYCH

sytuacji klinicznej. Wskazana jest wczesna konsultacja chirurgiczna. Podobny obraz - blada, zimna ff i lepka skóra - spotykany jest również wę wstrząsie kardiogennym. Użytecznym objawem różnicują-I może być stwierdzenie obrzęku płuc. W takim przypadku wskazane jest podawanie leków o do-. datnim działaniu inotropowym, takich jak np. dobutamina.

W razie stwierdzenia obrazu przeciwnego do opisanego powyżej, gdy u pacjenta stwierdza się j) hipotensję, ciepłą skórę, poszerzone naczynia, gorączkę, należy podejrzewać wstrząs septyczny, dopóki nie postawione zostanie inne rozpoznanie. Należy dokładnie obejrzeć powłoki pacjenta, poszukując nieblednącej, plamiczej wysypki, będącej objawem posocznicy meningokokowej. Rozpoznanie takie stanowi wskazanie do natychmiastowego włączenia antybiotykoterapn dożylnej przy użyciu 2,4 g penicyliny benzylowej i 1 g ceftriaksonu. Dalsza diagnostyka obejmuje badania bakteriologiczne krwi i oznaczenie poziomu białka C, będącego markerem natężenia procesów zakaże-nia/zapalenia.

Stwierdzenie u pacjenta szybkiej czynności oddechowej, odwodnienia i niskich wartości ciśnienia tętniczego może świadczyć o kwasicy ketonowej, której może towarzyszyć posocznica. Leczenie w takim przypadku, oprócz dożylnego przetaczania płynów i podawania tlenu do oddychania, polega na dożylnej podaży insuliny w dawce 6 j./h i antybiotyku.

Na tym etapie opieki nad pacjentem powinny zostać rozpoznane wszelkie zaburzenia rytmu serca, które upośledzają wydolność hemodynamiczną pacjenta. W tym samym czasie należy też wdrożyć odpowiednie leczenie, zgodnie z obowiązującymi schematami postępowania resuscytacyjnego (Europejska Rada Resuscytacji - ERC, 2000 r.).

W niektórych przypadkach może współistnieć więcej przyczyn wywołujących wstrząs. W każdym przypadku, jeśli tylko nie stwierdza się niewydolności komorowej lub zaburzeń rytmu, należy przetaczać płyny infuzyjne. Późniejsze postępowanie zależeć będzie od reakcji paqenta i wyników badań laboratoryjnych.

Monitorowanie

Ciągłe monitorowanie tętna, EKG i pomiary ciśnienia tętniczego zapewniają uzyskanie wartościowych danych dotyczących stanu wyjściowego pacjenta i jego reakcji na zastosowane leczenie. W każdym przypadku należy zmierzyć temperaturę ciała. Zależnie od sytuacji klinicznej należy rozważyć zacewni-kowanie pęcherza moczowego.

D - zaburzenie funkcji ośrodkowego układu nerwowego (Disability)

(badanie neurologiczne)

Cel = przeprowadzenie szybkiej oceny stanu neurologicznego i podjęcie leczenia wszelkich stwierdzonych zaburzeń neurologicznych, stwarzających bezpośrednie zagrożenie dla życia pacjenta, takich jak stan padaczkowy, hipoglikemia, przedawkowanie opioidów i zakażenia układu nerwowego.

Ocena

Szybkie badanie stanu układu nerwowego obejmuje ocenę wielkości i reakcji źrenic na światło oraz ocenę stanu świadomości przy wykorzystaniu skali oceny stanu świadomości AVPU lub skali Glasgow (GCS) (tabela 3.1). Należy sprawdzić, czy nie występują objawy oponowe. Skala Glasgow wykazuje przewagę wynikającą z możliwości uwzględnienia jednostronnego osłabienia ruchomości.

Skala oceny stanu świadomości AVPU

A (alert) - przytomny V (response to voice) - reagujący na głos P (response to pain) - reagujący na ból U (unresponsive) - niereagujący

19