POSTĘPOWANIE W STANACH NAGŁYCH
5. Zbadać czucie. Choć wyniki uzyskane w tym badaniu są subiektywne, to jednak mogą być bardzo wartościowe, zwłaszcza w przypadku podejrzenia uszkodzenia rdzenia kręgowego.
6. Kontynuacja badania ośrodkowego ukiadu nerwowego uzależniona jest od danych uzyskanych z wywiadu oraz zaburzeń stwierdzonych podczas badania przedmiotowego, a w szczególności podczas skróconego badania neurologicznego.
Skóra Szczególnie dokładnie należy obejrzeć skórę i błonę śluzową jamy ustnej. Zmiany chorobowe występujące w obrębie skóry i błon śluzowych mogą być objawem świadczącym o licznych patologiach wewnętrznych.
Należy stale monitorować stan pacjenta, by móc w porę wychwycić wszelkie zmiany i ocenić na bieżąco skuteczność zastosowanego leczenia. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek oznak pogorszenia należy ponowić badanie wstępne, zaczynając od punktu A.
U wielu pacjentów, u których stwierdzane są objawy choroby wewnętrznej, może zaistnieć konieczność interwencji chirurgicznej. Z tego względu np. w przypadku pacjentów z krwawieniem z przewodu pokarmowego zasadnicze znaczenie ma, o ile to możliwe, wczesna konsultacja chirurgiczna.
Uwaga:
Zawsze należy pamiętać o zbadaniu stanu pleców pacjenta.' zarówno podczas oceny wstępnej, jak i podczas oceny powtórnej!
Wszelkie zmiany, stwierdzone zarówno podczas badania wstępnego, jak i w trakcie drugiej fazy postępowania, należy udokumentować. Zarówno te wpisy, jak i późniejsze obserwacje, w historii choroby pacjenta powinny być oznaczone datą, godziną oraz podpisem sporządzającego je lekarza. W dokumentacji należy ponadto umieścić plan postępowania, wykaz zleconych i zaplanowanych badań diagnostycznych, a także uzyskane wyniki oraz szczegóły dotyczące zastosowanego leczenia i jego efektów. Takie postępowanie umożliwia ciągłe monitorowanie stanu pacjenta oraz, w chwili przyjęcia go do szpitala, dostarcza informacji kolegom kontynuującym proces leczenia chorego na oddziale szpitalnym.
Obejmuje wyliczenie dalszych badań i metod terapeutycznych, które należy zastosować w przypadku konkretnego pacjenta. Plan postępowania powinien mieć charakter dynamiczny i być modyfikowany w zależności od stanu klinicznego pacjenta.
Zakres i rodzaj potrzebnych badań dodatkowych będzie zależał od charakteru zaburzeń stwierdzonych w trakcie badania wstępnego i wyników przeprowadzonych konsultacji. Badania dodatkowe nie są pozbawione działań niepożądanych, toteż powinny być wykonywane jedynie w przypadku, gdy uzyskane wyniki będą miały wpływ na stosowane leczenie.