P5020295

jwidiio bnrinic I Rytm, przez Melodię | skupienie myśli wypływamy aż na wielki ocean królewskiego majestatu Słów twórczych ^{1 2}).

Miciński nie oddzielał — i to było w nim z prawdziwego twórcy teatralnego — treści dramatu od formy scenicznej. Feldman utra-fił swoją notą wyjątkowo celnie. Wojna zapewne nie pozwoliła wówczas na obiecane szersze rozwinięcie tematu. Zarazem dla Mi-cińskiego nowością był, być może, symulta-neizm sceniczny, lecz wyrażającą się w nim ideę teatralną on sam praktykował już od dawna. Nie omawialiśmy tu szerzej dramatu Noc rabinowa, którego obszerne fragmenty ukazały się tylko w „Ateneum”. Warto jednak zwrócić i tam uwagę na komentarz redakcji: Akcja części pierwszej, którą, gdy wola, można uważać za akt pierwszy, rozgałęziła się w dwu kierunkach równocześnie. Jedna gałąź szła przez akty drukowane ostatnio (porównaj zeszyty „Ateneum”), druga.

1

**) Tadeusz Miciński Misterium Zwiastowania.

2

•Tygodnik Ilustrowany” 1913, nr 46.