P5281038

plan nslal prre¹ HMrnchera iitalitowiay, ale wynika l mego. te zamierzał włączyi do wykładów problematykę innych typów bibliotek mi naukowe, dotąd priei popriedników nie omawianą Duro mielca poświęcił let problematyce hiMoiyc/nej. zaznaczając w notatkach, le bibliotekarstwo d/ieli się na dwie samodzielne części: I) naukę o bibliotekarstwie i 2) znajomo# MMiotek. ..Pierwsza bada bibliotekę w ogólności, o ile dotyczy zbioru ksiąg — ni znajomo# bibliotek, o ile szczególnie rozwaza dawniejsze i obecnie istniejące zbiory. Są to dwie jednakowe części bibliotekoznawstwa, obok siebie idące, lubo historię niektórzy uważali mylnie za oęić podporządkowaną jako rodzaj przykładów”. Historii biMioiek przypisywał Estreicher rolę podwójną: informacyjną (..ona wskazuje, gdzie jakich skarbów należy szukać”) oraz odsle-niającą funkcję bibliotek w dziejach kultury. Na uwagę zasługuje używanie przez Estreichera terminu „bibliotekoznawstwo¹ zamiennie z bibliotekarstwem. Dotąd uważano, że w XIX w. spotykane jest ono w literaturze polskiej jedynie u Górskiego, analiza notatek Estreichera zmienia ten pogląd Samą dyscyplinę natomiast zdefiniował Estreicher następująco: ..Bibliotekarstwo (...) ma za przedmiot bibliotekę i jest uporządkowanym zbiorem wszelkich windo¹ mości nieodzownych do kierowania czyli zawiadywania biblioteką, nabytych teoretycznie i doświadczeniem^{1 1}.

W tej definicji wyraźnie określony jest przedmiot badań (novm w dotychczasowych sformułowaniach) oraz specyficzny, kompleksowy charakter dyscypliny, oparty i na teorii, i na praktyce, co podkreślali juz poprzednicy Estreichera.

M. M Biernacka, która poddała szczegółowej analizie cało# wykładów Estreichera²¹, podkreśliła, że w jego ujęciu bibliotekarstwa jest dużo zbieżności Z opracowaniami niemieckimi, głównie z podręcznikiem J. Petzholdta Kate-chumui óei Btbliothekslehre. Wskazała tez na pewne punkty styczne z myślą biMiotcko/nawc/ą Lelewela Według mej Estreicher, podobnie jak Lelewel, upatrywał cel i wartość bibliografii w służbie bibliotekarstwu. Podkreśliła jednak. że w przeciwieństwie do Lelewela nie uwzględnił dynamizmu zadań bi-Mioteki, rzutujących na jej organizację, i wszystkie czynności biblioteczne opisał zgodnie < drogą książki. W przeciwieństwie też do Lelewela nie uwzględnił. przynajmniej w notatkach, problematyki udostępniania zbiorów²².

Kurs z bibliotekarstwa uzupełniony został jeszcze kursem „Systcmaloto-gii¹ — tj problematyką klasyfikacji piśmiennictwa. W obu farach wyeksponował Estreicher problemy metodyczne i w lej materii, zdaniem Biernackiej.

1

Przytoczone cytny — umie. ł 271.

"MM B lernacka. W ttiudy Kanta Eifmt kem w Szkole Głównej w Weręmm IM-IM Saóm MMofinar, Wanziwa 1919

ⁿ ProNcnuiyU u » tordzo małym doęmu porami była. poza Uicorfna. i przez mych wykładowców oraz MOfów podręczników. Zwiócia aa lo i««cc K. MalectyŁ 'ha, Kofij poglądów na pitMicznr tulustfpnimt tuq¹b w oknu¹ teSoeów, „RociniM Biblioteczne” 1910. R,2). L I, t 11-105,