PA319982

45

KLASYCYZM I GENEZA ROMANTYZMU

Autorką rzadko spotykanych w polskim malarstwie martwych natur, wzorowanych na malarstwie holenderskim XVII wieku (PortretJana Kochanowskiego w wieńcu kwiatów, po 1836) była Niemka ze Szczecina Henryka z Minterów Beyerowa (1782-1855). W latach 1824-1833 prowadziła pierwszą w Warszawie szkołę malarstwa dla kobiet.

Motywy z historii Polski i Litwy malował Daniel Kondratowicz (1765-1844), pochodzący przypuszczalnie ze Żmudzi, warszawski uczeń Smuglewicza. Obrazy Po-strzyżyny Mieszka I, Zwyczaje pogrzebowe dawnych Litwinów, Dymitr z Goraja i królowa Jadwiga oraz Chrzanowska w Trembowli, wystawione wl819il821 roku, zapowiadały romantyczny stosunek do przeszłości. Podejmował także tematykę współczesną, podkreślając alegoryczny czy symboliczny sens przedstawień Alegoria Kościuszki, Józef Poniatowski na grobach królewskich na Wawelu). Był także portrecistą (Portret Alojzego Felińskiego, 1817); pod wpływem Norblina rysował pejzaże i sceny rodzajowe (Wieśniacy polscy zbierający zboże).

Portrecistą był Jan Gładysz (1762-1830), który w 1811 roku przyjechał z Wielkopolski. Wcześniej około 1800-1803 przebywał w Dreźnie i Paryżu, a po powrocie do kraju pracował dla generała Jana Henryka Dąbrowskiego. W 1809 roku namalował Wjazd generała Dąbrowskiego do Poznania w 1806 roku. Portrety z początku wieku

25. Jan Gładysz, Autoportret, około 1810, MNP    26. Jan Gładysz, Wjazd gen. Jana Henryka

Dąbrowskiego do Poznania w 1806, około 1809, MNP