PA319988

51

KLASYCYZM I GENEZA ROMANTYZMU

35. Karol Schweikart, Portret Antoniny    36._<J£atolS£li3veik^Portret córki Wilhelminy przy lampie,

z Weberąfeldów Jaśkiewiczowęj, 1818,    około 1830, MNWr

MNWr

Równie znanym malarzem był Karol Schweikart (1772-1855), Niemiec z Wirtem-bergi, absolwent Akademii w Wiedniu, mieszkający we Lwowie od 1802 roku i z czasem całkowicie spolszczony. Malował portrety galicyjskiej szlachty, mieszczan lwowskich, dzieci. Wizerunki sprzed około 1820 roku (np. Dama na tle pejzażu) reprezentują stylistycznie późny klasycyzm i bliskie wydają się twórczości Jana Chrzciciela Lampiego st. W następnych latach malarstwo Schweikarta stopniowo nasycało się intymną atmosferą biedermeieru (portrety Antoniny Jaśkiewiczówwej, 1818; Ludwika Rulikowskiego, 1826; córki Wilhelminy przy lampie, około 1830). W Portrecie Zuzanny Ożarowskiej w stroju żniwiarki (1842) artysta wprowadził modelkę w oświetloną silnym słońcem przestrzeń pola.,

We Lwowie na przełomie wieków, a od 1806 roku w Krzemieńcu na Wołyniu, tworzył Józef Pitschmann (1758-1834), Austriak z Triestu, uczeń Fiigera i Jana Chrzciciela Lampiego st. w Akademii wiedeńskiej, który przybył do Polski w 1786 roku i mieszkał w Warszawie do 1794. Do Krzemieńca zaprosi! go Tadeusz Czacki; artysta został nauczycielem rysunku w Gimnazjum (Liceum) Krzemienieckim. Tworzył w duchu późnego klasycyzmu olejne i pastelowe portrety galicyjskiej i wołyńskiej arystokracji, szlachty (Antoniego Rozwadowskiego, 1794-1798; młodej kobiety, około 1800-1806) oraz dyrektora i profesorów Liceum (Tadeusza Czackiego, pastel; Euzebiusza Słowackiego; Willibalda Bessera). Przedstawiał mężczyzn w swobodnej pozie, w strojach czarnych lub granatowych, kobiety zaś w niebieskich empirowych sukniach. Kształtował zwartą bryłę konturem i światłocieniem w chłodnych tonacjach różu, szarości i brązu, ukazując portretowanych rzeczowo, bez dworskiej afek-