pz11

spalanego suhslralu. Podobne równania można przedstawić dla tłuszczów, białek i alkoholu. W tabeli 3.1.4 zebrano wybrane parametry utleniania niektórych składników odżywczych. Pomiar wydatku energetycznego metodą kalorymetrii pośredniej polega na respiraeyjnym określeniu objętości zużytego tlenu i objętości wydzielonego dwutlenku węgla w jednostce czasu. W przypadku dłuższych pomiarów konieczne jest również określenie ilości azotu wydzielonego w moczu w czasie ich trwania. Na podstawie zmierzonych parametrów respiracyjnych oblicza się ilość wydatkowanej energii; znanych jest wiele równań wykorzystywanych w tym celu, m.in. równanie zaproponowane w 1988 roku przez Elie i Libseya przedstawia się następująco:

wydatek energetyczny = 15,91 - V 0₂ 4- 52,07 • V COj — 4,646 • N₂ wydalony. (kJ/min)    (dm³/rmn) (dm³/min)    (g/min)

Dla fizjologów żywienia metoda kalorymetrii pośredniej ma ten istotny walor, że pozwala na ustalenie proporcji, w jakich energia uzyskiwana jest w ustroju z poszczególnych makroskladników — białek, tłuszczów i węglowodanów.

Zalety i wady metody kalorymetrii pośredniej

Zalety

© Zasadniczo prosta © Dokładna i precyzyjna u Czuła

© Duża liczba doświadczeń w wielu ośrodkach zagranicznych © Dostarcza informacji o substra-tach, z których pochodzi energia © Odpowiednie środowisko dla ściśle kontrolowanych badań

Wady

© Wymaga złożonych obliczeń, dobrze przemyślanego projektu i układu pomiarowego, skomplikowana technicznie © Wymaga najlepszych z dostępnych instrumentów pomiarowych, kosztowna ® Trudności w połączeniu z metodami inwazyjnymi

O Sztuczne środowisko w stosunku do normalnego trybu życia

Urządzenia wykorzystywane w praktyce do pomiarów dokonywanych metodą kalorymetrii pośredniej, zależnie od przeznaczenia, różnią się w zasadniczy sposób wielkością i zaawansowaniem technicznym. Najprostszym rozwiązaniem jest tzw. technika worka Douglasa (ryc. 3.1.4). Badana osoba

► Przepływ gazu Nyc. 3.1.4. Worek DouglMU